Follow this tribute and get updates
Een foto van een prachtige indianen hoofd tooi. Ko en ik, oom en tante hebben een uitstapje gemaakt naar een indianen reservaat. Erg mooi met een museum over de geschiedenis van de indianen. Daar ook in en restaurant gegeten met echt indianen eten. Was erg apart en niet zo lekker. Maar de trip was de moeite waard. Margaret
Maar het is een schitterende tooi.
Wachten op het vliegveld. Welk vliegveld? Hmmmm, jullie mogen het raden......
Daar kan ik natuurlijk geen tekst aan toevoegen, maar ik hoop dat Margaret dat voor me wil doen. Er komen nog meer foto's, maar die plaats ik van het weekend.
Seattle, met de hele familie Schot in de tuin gegeten. Was leuk iedereen, met aanhang en kinderen te zien. Margaret
Het ziet er ook gezellig uit, Margaret. Maar waar was jij? Was jij de fotograaf?
In New York in de avond op een terrasje gegeten. Niet te geloven in zo'n wereld stad konden we maar 1 terrasje vinden. Vlak bij ons hotel. Mooi uitzicht, lekker eten en politie te paard kwam ook nog langs. Was een warme dag geweest, te zien an de rode gezichten. Margaret
Idioot eigenlijk voor zo'n grote stad he, 1 terrasje kunnen vinden.......
De botanische tuinen in Seattle. Op de achter grond oom Gerard en tante Ans. Prachtige planten en lekker warm. Was een side seeing dag in Seattle met allemaal. Ook nog naar de bloemen en vis markt geweest.
Deze foto is gemaakt bij de haven in Seattle. De meeuwen waren zo brutaal, ze pikten gewoon het eten van je bord. Ko ging wat verder staan en ze aten gewoon uit je hand. Er waren er erg veel, leuk om te zien.
Deze foto is gemaakt op de bovenste etage van de Twin Touwers. Ongelooflijk hoog met en prachtig uit zicht. Foto is uniek, de Twin Touwers zijn er niet meer. Wij hebben er nog grstaan. Margaret
Raar idee eigenlijk, jullie hebben daar gestaan en door een stel idioten zijn ze weggevaagd.
Samen even winkelen in Seattle. Na bezichtiging van de Space Needle.
Nog wat mooie planten in de botanische tuin in Seattle. Waren zowel Ko als ik van onder de indruk.
Dat kan ik me voorstellen Margaret. Ik zou zo een paar planten willen hebben.....
En volgens mij was dat onze eerste weekend samen, in ieder geval bij hem in Amstelveen. Ik kan mij niet veel van dat appartement herinneren, behalve dat het uitstekend was onderhouden en een mooie tuin had. Ik heb bij hem gegeten, we hebben een dolle avond en nacht gehad en 's morgens zaten we koffie te drinken toen een goede vriend van ons belde. Ko moest naar het toilet en toen gebeurde toch echt het ergste wat je kan gebeuren op je eerste echte afspraak samen. Er ontsnapte mij een windje. Mijn god, het is mij nooit gelukt om die geur opnieuw te kunnen produceren. Ik trok wit weg, en toen Ko binnenkwam zag ik hem wat verwilderd snuiven, keek toen naar mij, ik durfde niet op te kijken en hij brak in een enorme lachbui uit. Waardoor ik eindelijk ook durfde te lachen. Hij heeft het jaren nog tegen mij gebruikt, de boef. En ik, ik zit hier nu suf te grijnzen.
Op het KWF gezet door Jenny Jo, speciaal voor ons:
Sta aan mijn graf zonder verdriet
ik ging niet heen, ik ben hier niet
ik ben de voorjaarswind die suist
‘t kristal dat in een sneeuwvlok huist
ik ben het rijpende gewas
de voorjaarsregen op het gras
ik ben de klaproos in het veld
een merel die de ochtend meldt
je schaduw die de zon verzacht
ik ben de koelte van de nacht
en vlei de nevel op een sloot
ik ben niet hier, ik ging niet dood
One day,
my dream will come true.
One day,
I will be with you.
One day,
Our hearts will bind.
One day,
each other, we'll find.
One day,
we will be one.
One day,
the waiting is done.
Until that day,
I just want to say,
I will love you,
until that day and after
Ik heb gisteren gehuild toen ik deze kaart binnen kreeg. Zo mooi, zo ik kan de woorden niet vinden.
Ko en ik deden niet veel aan Valentijnsdag. Ja, we verstopten kaartjes voor elkaar, of we kochten kleine dingetjes. Het laatste wat ik voor hem heb gekocht was een lamp in de vorm van een hart, ontzettend kitscherig. Maar hij had hem wel op zijn bureau staan. En mijn laatste valentijnscadeautje van hem staat beneden, het is een beertje met een hart tussen zijn pootjes, heel lief. Een valentijnscadeau voor hem heeft hij meegenomen in het graf. Dat wilde hij graag. Dat was zo'n diddl hondje met de woorden: Jij bent het beste wat mij in mijn leven is overkomen. En daar is geen woord aan gelogen. Jij was het beste, Ko, het allerbeste wat mij is overkomen.
Toen stonden we met zijn allen aan het graf. Het ging niet helemaal goed, er was onbegrip en boosheid aan beide kanten. Na 8 maanden zijn er 3 weer bij elkaar gekomen en dat doet me goed. Zelfs op vrijdag de dertiende gebeuren er nog wondertjes. Ik verwelkom mijn schoonmoeder weer terug in mijn leven.
Grinnik, Ko vond het altijd erg leuk om mijn zus te plagen en op de kast te krijgen. Zo te zien aan zijn grijns en haar gezicht is dit weer eens goed gelukt.
Ik had hier een mooie tekst bij geplaatst, maar toen ging Respectance off line. Ik dank Antony voor deze prachtige tekening, ook namens Ko, want Ko zou erg trots zijn dat zijn neef het horloge met respect zal dragen. Dank je wel Antony.
Ik wilde zo graag een mooie tekening neerzetten, maar op de een of andere manier lukt dat niet. Ik kan geen foto's plaatsen, misschien morgen wel weer.
Het lijkt wel alsof ik het vandaag moeilijker heb met de dood van Ko dan gisteren en eergisteren. Ik voel me eenzaam, zo zonder hem.
Het graf van Ko zoals ik het gisteren achterliet
het graf van de voorkant gefotografeerd.
Normaliter zou Ko nu op zijn werk zitten en zou ik hebben zitten gnuiven om de verrassing die op hem zou wachten, het cadeau. Waarschijnlijk zou hij om 12 uur precies het kleinste cadeautje hebben gekregen. In plaats daarvan ben ik met Cinthia naar het graf geweest en heb daar ook namens zijn familie bloemen neergezet. Cinthia had een mooi opgemaakt bakje met hyacinthen meegenomen.
Morgen zet ik de foto van het graf hier neer, ik ben nu te moe en te koud er voor, zowel innerlijk als uiterlijk. Ik heb het zo verschrikkelijk koud. Erwin en Myrjam, de 2 collega's van Ko hebben vandaag een kaartje naar mij toegestuurd om te laten merken dat ze nog steeds aan Ko en mij denken. Dat vond ik heel erg lief.
Ko, mijn lieveling, waar je ook bent, mijn felicitaties heb je voor je 51ste verjaardag.
Morgen is het jouw verjaardag Ko en dit gedicht laat ons weten dat je altijd bij ons bent.
Do not stand at my grave and weep
Do not stand at my grave and weep,
I am not there, I do not sleep.
I am a thousand winds that blow.
I am the diamond glint on snow.
I am the sunlight on ripened grain.
I am the gentle autumn rain.
When you wake in the morning hush,
I am the swift, uplifting rush
Of quiet birds in circling flight.
I am the soft starlight at night.
Do not stand at my grave and weep.
I am not there, I do not sleep.
Do not stand at my grave and cry.
I am not there, I did not die!
Liefs Annemiek, Ronnie, Antony, David en Danny xxxxx
Het is van daag 9 februari 2009.
Morgen zou Ko 51 jaar zijn geworden.
Een dag die niet makkelijk zal zijn.
Ik mis je Ko.
Margaret
Zo staat het kastje links bij het balkonnetje in Ko zijn kamer. Ik wilde dat de kamer van Ko ook hier op deze site komt, zodat een ieder kan zien hoe het er nu uitziet.
Voor deze poster heb ik een mooie lijst uitgezocht en hem in laten lijsten. Ko sleepte dat ding overal mee naar toe, maar aan ophangen is hij nooit gekomen. Nu hangt het eindelijk.
Dit hangt boven zijn bed, omdat alles ongeveer in deze kleuren is. De andere kant van de kamer wordt later gefotografeerd, als echt alle troep eruit is.
Deze foto vond ik zo treffend, Ko wachtend op de trein die hem ergens naar toe zal brenge en ik in een verlaten straat, nog een keer achterom kijkend.
Dit was het kasteel annex hotel waar ik Ko naar toe had gebracht ter ere van zijn verjaardag. Het was in Spa, en ik weet nog dat we de volgende dag gewoon onze jassen uit konden doen. We hebben echt genoten.
Prille liefde bij ons in Utrecht op het dakterras. De mannen hadden voor de barbecuedingen gezorgd en wij vrouwen natuurlijk voor de broodjes, salades en sauzen. Ze zijn 1 van de weinigen die mij na de dood van Ko niet hebben laten vallen.
De kattenkennel in Utrecht. Aan de voorzichtige bewegingen van de katten kun je zien dat ze absoluut geen gras gewend waren. Maar ze vonden het zalig. Mooie kennel he? Had Ko toch maar mooi in elkaar gezet, zodat de katten veilig naar buiten konden en niemand lastig konden vallen.
Het favoriete speelgoedje van Ko. Of we gingen weg naar Engeland, of we waren op het dakterras van Schiphol vliegtuigen aan het spotten, dat weet ik niet meer.
Opnieuw de prille liefde. Lief he? Nu hebben ze 2 prachtige dochters.
Prachtig zoals Ko interieuren van kerken en musea, en kastelen kon fotograferen. Toch duidelijk 1 van zijn hobbies.
Sportievelinge, ik geloof niet dat ik iets heb geraakt. Ja, voordat ik de bal gooide, viel ik met bal en al naar achteren. Ook een manier van bowlen.
De Seine bij de Notre Dame.
zijn schoonzus, oftewel mijn zus Siep. Hij deed alles om haar op de kast te krijgen en het lukte hem ook altijd, hi hi. Je ziet het ook aan haar gezicht dat hij weer bezig was.
En prachtige foto grmaakt door Ko (wie anders?) van mij bij de Eiffeltoren te Parijs.
De graftombe van Napoleon, of zoals wij hem zeer oneerbiedig noemden: Nappie.
margaretschot
16 years agoDit waren Ko en ik in Seattle. Hadden de auto van een oom en tante mogen lenen. We hebben hier mee tijdens ons verblijf in gereden. Heel, heel veel kilometers af gelegd naar alle bezienswaardigheden. Ko had daar totaal geen moeite om te rijden, ook al zijn daar o.a.de snelwwegen totaal anders dan hier. Mag zowel rechts als links worden ingehaald. Margaret