


Een foto van een prachtige indianen hoofd tooi. Ko en ik, oom en tante hebben een uitstapje gemaakt naar een indianen reservaat. Erg mooi met een museum over de geschiedenis van de indianen. Daar ook in en restaurant gegeten met echt indianen eten. Was erg apart en niet zo lekker. Maar de trip was de moeite waard. Margaret

Maar het is een schitterende tooi.

Daar kan ik natuurlijk geen tekst aan toevoegen, maar ik hoop dat Margaret dat voor me wil doen. Er komen nog meer foto's, maar die plaats ik van het weekend.



In New York in de avond op een terrasje gegeten. Niet te geloven in zo'n wereld stad konden we maar 1 terrasje vinden. Vlak bij ons hotel. Mooi uitzicht, lekker eten en politie te paard kwam ook nog langs. Was een warme dag geweest, te zien an de rode gezichten. Margaret

Idioot eigenlijk voor zo'n grote stad he, 1 terrasje kunnen vinden.......





En volgens mij was dat onze eerste weekend samen, in ieder geval bij hem in Amstelveen. Ik kan mij niet veel van dat appartement herinneren, behalve dat het uitstekend was onderhouden en een mooie tuin had. Ik heb bij hem gegeten, we hebben een dolle avond en nacht gehad en 's morgens zaten we koffie te drinken toen een goede vriend van ons belde. Ko moest naar het toilet en toen gebeurde toch echt het ergste wat je kan gebeuren op je eerste echte afspraak samen. Er ontsnapte mij een windje. Mijn god, het is mij nooit gelukt om die geur opnieuw te kunnen produceren. Ik trok wit weg, en toen Ko binnenkwam zag ik hem wat verwilderd snuiven, keek toen naar mij, ik durfde niet op te kijken en hij brak in een enorme lachbui uit. Waardoor ik eindelijk ook durfde te lachen. Hij heeft het jaren nog tegen mij gebruikt, de boef. En ik, ik zit hier nu suf te grijnzen.

Op het KWF gezet door Jenny Jo, speciaal voor ons:
Sta aan mijn graf zonder verdriet
ik ging niet heen, ik ben hier niet
ik ben de voorjaarswind die suist
‘t kristal dat in een sneeuwvlok huist
ik ben het rijpende gewas
de voorjaarsregen op het gras
ik ben de klaproos in het veld
een merel die de ochtend meldt
je schaduw die de zon verzacht
ik ben de koelte van de nacht
en vlei de nevel op een sloot
ik ben niet hier, ik ging niet dood

One day,
my dream will come true.
One day,
I will be with you.
One day,
Our hearts will bind.
One day,
each other, we'll find.
One day,
we will be one.
One day,
the waiting is done.
Until that day,
I just want to say,
I will love you,
until that day and after

Ko en ik deden niet veel aan Valentijnsdag. Ja, we verstopten kaartjes voor elkaar, of we kochten kleine dingetjes. Het laatste wat ik voor hem heb gekocht was een lamp in de vorm van een hart, ontzettend kitscherig. Maar hij had hem wel op zijn bureau staan. En mijn laatste valentijnscadeautje van hem staat beneden, het is een beertje met een hart tussen zijn pootjes, heel lief. Een valentijnscadeau voor hem heeft hij meegenomen in het graf. Dat wilde hij graag. Dat was zo'n diddl hondje met de woorden: Jij bent het beste wat mij in mijn leven is overkomen. En daar is geen woord aan gelogen. Jij was het beste, Ko, het allerbeste wat mij is overkomen.

Toen stonden we met zijn allen aan het graf. Het ging niet helemaal goed, er was onbegrip en boosheid aan beide kanten. Na 8 maanden zijn er 3 weer bij elkaar gekomen en dat doet me goed. Zelfs op vrijdag de dertiende gebeuren er nog wondertjes. Ik verwelkom mijn schoonmoeder weer terug in mijn leven.



Ik wilde zo graag een mooie tekening neerzetten, maar op de een of andere manier lukt dat niet. Ik kan geen foto's plaatsen, misschien morgen wel weer.
Het lijkt wel alsof ik het vandaag moeilijker heb met de dood van Ko dan gisteren en eergisteren. Ik voel me eenzaam, zo zonder hem.

Normaliter zou Ko nu op zijn werk zitten en zou ik hebben zitten gnuiven om de verrassing die op hem zou wachten, het cadeau. Waarschijnlijk zou hij om 12 uur precies het kleinste cadeautje hebben gekregen. In plaats daarvan ben ik met Cinthia naar het graf geweest en heb daar ook namens zijn familie bloemen neergezet. Cinthia had een mooi opgemaakt bakje met hyacinthen meegenomen.
Morgen zet ik de foto van het graf hier neer, ik ben nu te moe en te koud er voor, zowel innerlijk als uiterlijk. Ik heb het zo verschrikkelijk koud. Erwin en Myrjam, de 2 collega's van Ko hebben vandaag een kaartje naar mij toegestuurd om te laten merken dat ze nog steeds aan Ko en mij denken. Dat vond ik heel erg lief.
Ko, mijn lieveling, waar je ook bent, mijn felicitaties heb je voor je 51ste verjaardag.

Morgen is het jouw verjaardag Ko en dit gedicht laat ons weten dat je altijd bij ons bent.
Do not stand at my grave and weep
Do not stand at my grave and weep,
I am not there, I do not sleep.
I am a thousand winds that blow.
I am the diamond glint on snow.
I am the sunlight on ripened grain.
I am the gentle autumn rain.
When you wake in the morning hush,
I am the swift, uplifting rush
Of quiet birds in circling flight.
I am the soft starlight at night.
Do not stand at my grave and weep.
I am not there, I do not sleep.
Do not stand at my grave and cry.
I am not there, I did not die!
Liefs Annemiek, Ronnie, Antony, David en Danny xxxxx

Het is van daag 9 februari 2009.
Morgen zou Ko 51 jaar zijn geworden.
Een dag die niet makkelijk zal zijn.
Ik mis je Ko.
Margaret











margaretschot
14 years agoDit waren Ko en ik in Seattle. Hadden de auto van een oom en tante mogen lenen. We hebben hier mee tijdens ons verblijf in gereden. Heel, heel veel kilometers af gelegd naar alle bezienswaardigheden. Ko had daar totaal geen moeite om te rijden, ook al zijn daar o.a.de snelwwegen totaal anders dan hier. Mag zowel rechts als links worden ingehaald. Margaret