Follow this tribute and get updates
User avatar
6 years ago

En dan na zoveel jaar op zoek naar de klasgenoten van de basisschool voor een reünie. Google is hard... Brengt me naar een herinneringspagina die ik niet had verwacht. Laat me zien wat een bijzondere verhalen er geschreven zijn over iemand die ik op de basisschool mijn vriendin mocht noemen, waar ik het contact mee verloor toen ik in groep 7 naar een andere school ging, die ik nog had verwacht te kunnen spreken om op te scheppen wat we bereikt hadden in het leven... Ik wens een ieder heel veel sterkte met dit enorme verlies. Op basis van de verhalen concludeer ik dat Susan uitgegroeid was tot een heel bijzonder mens.

User avatar
Anonymous
6 years ago

En dan na zoveel jaar op zoek naar de klasgenoten van de basisschool voor een reünie. Google is hard... Brengt me naar een herinneringspagina die ik niet had verwacht. Laat me zien wat een bijzondere verhalen er geschreven zijn over iemand die ik op de basisschool mijn vriendin mocht noemen, waar ik het contact mee verloor toen ik in groep 7 naar een andere school ging, die ik nog had verwacht te kunnen spreken om op te scheppen wat we bereikt hadden in het leven... Ik wens een ieder heel veel sterkte met dit enorme verlies. Op basis van de verhalen concludeer ik dat Susan uitgegroeid was tot een heel bijzonder mens.

User avatar
Anonymous
6 years ago

En dan na zoveel jaar op zoek naar de klasgenoten van de basisschool voor een reünie. Google is hard... Brengt me naar een herinneringspagina die ik niet had verwacht. Laat me zien wat een bijzondere verhalen er geschreven zijn over iemand die ik op de basisschool mijn vriendin mocht noemen, waar ik het contact mee verloor toen ik in groep 7 naar een andere school ging, die ik nog had verwacht te kunnen spreken om op te scheppen wat we bereikt hadden in het leven... Ik wens een ieder heel veel sterkte met dit enorme verlies. Op basis van de verhalen concludeer ik dat Susan uitgegroeid was tot een heel bijzonder mens.

User avatar
Anonymous
11 years ago

Suus, je bent nu ondertussen ervaringsdeskundige daarboven, het wordt nl. alweer 5 jaar, vandaar: let goed op Jan!! Niet te veel wijn drinken daarboven samen, want je moet nog wel goed op je sterke moeder letten deze periode!! Tot bij Derek?!! Haha... Kus

User avatar
Annette
13 years ago

He Lieve Suus, Al weer een jaar verder. Al weer een jaar geleden dat ik je "muntje" kwijt raakte. Ik hoop stiekem dat het terugkeert naar mij (omdat jij dat regelt) maar dat vind ik ook wel een beetje gek gedacht van mezelf ;-) Maar wat ik vorig jaar zei - dat ik zonder muntje ook wel aan je zou denken - klopt nog hoor. Vandaag was ik weer op het fysiotherapie centrum en als ik dan op de crosstrainer sta dan zie ik je weer zitten op dat rugapparaat. Je probeerde weer op conditie te komen voor een potje tennis..... En dan alle momenten van 3 jaar geleden, naar het ziekenhuis samen, bestraling (als het zo uitkwam) samen. Kopje thee drinken in het dorp of bij jou of mij thuis. Huilen en/of lachen. In die korte tijd die ik met je heb mogen doorbrengen hebben we veel meegemaakt . Lieve suus - ik ga je niet vergeten. Dat kan gewoon niet. Liefs Annette

User avatar
Mirella
13 years ago

Nou, aankomende zondag zou je 31 geworden zijn...Maar het trieste gegeven is dat we het helaas niet kunnen vieren. Eigenlijk word je op deze dag alleen maar weer op het keiharde feit gedrukt: je bent er niet meer. De laatste keer dat je je verjaardag vierde was groots. Met genoeg drank en hapjes, waaronder de befaamde versierde muffins en brownies. Je nodigde iedereen uit en ook iedereen kwam. Wist iedereen dat dit wellicht de laatste keer zou worden, onbewust. Jij ook? Iedereen dacht het, maar niemand zei het hardop en daarom werd deze 28 November in 2007 er 1 met een zeer dubbel gevoel. Aan de ene kant vreugde en aan de andere kant verdriet..... Deze keer zal het toch weer verdrietig gaan worden, er valt nl. niets te vieren. Je wordt op zo'n dag toch weer even op de feiten gedrukt: niet meer met je kletsen, lachen, roddelen en ...vasthouden. Ik mis je nog steeds, alleen wordt het "gelukkig" telkens minder (niet meer dagelijks) en ook denk ik weer mooie, blije herrinneringen die een glimlach op mijn gezicht brengen . Dat scheelt...maar af en toe - op de meest onverwachte momenten - zit je weer in mijn hoofd en op mijn netvlies. Kus

User avatar
mirella
13 years ago

Lieve Suus, gisteren is Robert getrouwd met Penny. Ik ben er bijna zeker van dat je erbij was, want jij en een feestje missen...dat zal niet! Ik weet dat je gezegd hebt dat Ro gewoon een andere vrouw moest vinden en je had het liefst gewild dat ze aan je voorgesteld werd! Helaas.... Ik weet zeker dat je Penny geweldig had gevonden, want dat is ze. Hoe moeilijk ik het ook vond dat ze jou moest "vervangen" (wat natuurlijk nergens op slaat, maar dat voelde even zo), ben ik erg blij met haar als "nieuw" schoonzusje en heb haar in mijn hart gesloten! Ik weet dat je vanaf je wolkje meekijkt en ik ben ervan overtuigd dat je gisteren samen met ons hier beneden geproost hebt op het kersverse bruidspaar! Suussie, je blijft mijn kleine zusje, maar ik heb nu dus een groter klein zusje erbij. Wat een weelde, dat ik zoveel zussen mag hebben!! Een voorrecht... Dikke kus

User avatar
Penny
13 years ago

Lieve Suus, Heel gek om hier voor jou een berichtje achter te laten want ik heb je nooit echt gekend. Ik ken je alleen van de verhalen van iedereen die jou dierbaar waren. Gisteren was het alweer twee jaar geleden dat je bent overleden. We stonden aan je graf en hebben mooie bloemetjes neergezet. Dacht nog even dat ik per ongeluk gele had gekocht! Denk dat ik dan een bliksemschicht voor mijn kiezen had gekregen! Of dat ik over een paaltje zou struikelen een keer of twee ;-) Wat ik je wil laten weten Suus is dat we aan je denken. Ruben vertellen we ook over jou. Het gaat heel goed met Robert en ik hou net als jij deed ook heel veel van hem. Ben blij dat jij altijd zo goed voor hem bent geweest. Hij is mede dankzij jou geworden wie hij nu is. Dus dank je wel daarvoor. Liefs, Penny

User avatar
john
13 years ago

Het leven gaat door. Ik heb het helaas al een aantal malen ervaren, maar mensen gaan heel snel over tot de orde van de dag. Dat is goed, maar het voelt soms raar. Ik denk nog regelmatig aan Susanne. Ze had dit niet verdiend. Ze was nog zo jong. Ik had het haar zo gegund heel oud te worden, kinderen en kleinkinderen te krijgen. Toen ze ziek was, kon ik niet geloven dat ze dood zou gaan. Ik kon het pas echt geloven toen ik op de avond nadat ze de slaapmiddelen had ingenomen bij haar op bezoek ging. Toen kon ik niet meer met je praten. Iets dat ik had moeten doen. Ik hoop dat je toch geweten hebt hoe ik echt over je dacht en dat de schermutselingen die wij hadden slechts kleine golfjes aan de oppervlakte van de zee waren en niet zo veel voorstelden. Het oppervlakkige krijgt vaak meer aandacht dan het verdiend en dan staan we wel eens niet stil bij de zaken die echt belangrijk zijn en die er echt toe doen. Het spijt mij dat ik dat niet beter gedaan heb! Susanne was een dapper en wijs mens! Ik heb bewondering hoe ze haar ziekte heeft doorstaan en op de manier waarop ze overleden is. Dat besef ik nu pas echt. Nu kan ik dit alles pas denken en uitspreken. Toen het gebeurde was het net alsof ik naar een film keek.

User avatar
Lilian Schalk
14 years ago

Zo vaak dat "onze" Suus nog door mijn hoofd schiet. Haar kaartje met de mooie teksten hangt nog steeds in de keuken op het prikboord en ook al zijn we nu aan het ruimen omdat het huis in de verkoop staat, het kaartje blijft hangen zodat ik haar regelmatig kan vertellen wat er allemaal gebeurd. Suus, dikke kus, ik mis je en onze telefoontjes x lilian

User avatar
Nancy
14 years ago

Beste Robert, Ik heb vol respect al je verhalen gelezen. Wat ben jij een kanjer van een vent wat je voor je vriendin hebt gedaan en hoe ja haar nu neerzet. Als een trotse pauw. Petje af. Groetjes Nancy

User avatar
mirella
14 years ago

Hi, ik ben inderdaad enorm trots op mijn grote broer en heb er enorm veel waardering voor hoe hij omgaat met dit enorme verlies. Het is ook heel mooi om te zien dat hij ondanks dit, toch de kracht heeft gevonden om verder te gaan!! Bedankt voor je mooie reactie!

User avatar
mirella
14 years ago

Gisteren naar de film "komt een vrouw bij de dokter geweest". Was vrij oke, erg confronterend en herkenbaar in sommige scenes, waaronder ook de afscheidsscene. Haar dochtertje zegt op het laatst: doei, haar laatste woord naar haar moeder. Mijn laatste woorden aan Suussie die donderdagavond waren: nou doei! Dat hakte er gisteren dus wel even in...

User avatar
Anonymous
14 years ago

Zaterdag 28 november 2009 zou mijn suusje 30 jaar zijn geworden. Wat een feest zou dat zijn geweest. Uiteindelijk was het feest dat we 2 jaar daarvoor vierden je laatste verjaardag hier beneden.....wie had dat bedacht....wij in ieder geval niet. Blijft nog steeds onvoorstelbaar en zo oneerlijk.... Weet nog dat je zei dat je een heerlijke dag had gehad en dat je total lossie was....ik ook trouwens. Even waren we vergeten dat "we" ziek waren. Hoop dat je daarboven ook een groot feest mag geven schatje....en anders regel je dat waarschijnlijk wel even bij de grote baas. Kus. Bassie.

User avatar
Anonymous
14 years ago

Zusje, je bent / was 30 jaar geworden vorige zaterdag. Het zou me een feest geworden zijn anders, jou kennende!!! Helaas mocht dit niet zo zijn...Het was een rare dag, dat wel. En ik had het zo graag anders gezien, maar de realiteit is hard, nog steeds. Ben wel erg verdrietig geweest die dag, maar als ik dan naar Robert kijk, voel ik me toch weer oke. Hij is weer gelukkig, dat wat jij hem zo toewenste. Ik weet dat je hem van bovenaf volgt en dat met een glimlach doet, want hij doet het goed!! Suussie, ik hoop dat je boven toch een leuk feestje heb georganiseerd en een lekker wijntje op jezelf hebt gedronken. Wij hebben dat nl. ook gedaan...Dikke kus

User avatar
Anonymous
14 years ago

ik kon suzanne niet, maar het moet wel een heel bijzonder lief persoon zijn geweest! de mooie verhalen over haar ontroeren mij helemaal.. heel veel sterkte voor alle die haar lief hebben....

User avatar
Annette
14 years ago

Lieve Suus, Een dag voor je "verjaardag" ben ik "jouw" muntje kwijtgeraakt. Weet je nog - dat muntje voor de winkelwagen van AH. Het was zo'n muntje met een blije tekst die ik van jou heb gekregen tijdens onze ziekteperiode. Ik koesterde het en moest altijd aan je denken als ik het gebruikte. Ik was er erg zuinig op maar helaas ben ik in een enorme regenbui vrijdagmiddag toch vergeten uit het karretje te halen. Maar ik blijf je herinneren hoor. Muntje of geen muntje Veel liefs Annette

User avatar
Robert Bleeker
14 years ago

Annette, Ik weet nog precies dat Suus dat muntje aan je gaf. Volgens mij op het hoekje van de parkeerplaats bij de Albert Heijn, een van de laatste keren dat jullie elkaar gezien hebben ook, jullie waten net op wintersport geweest toch? Was een muntje dat vrienden van ons op hun bruiloft aan hun gasten gaven. Ik heb trouwens nog heel veel van die muntjes, dus als je een nieuwe wilt... Groetjes, Robert

User avatar
Heddy Kempen
14 years ago

Lieve Suus, 5 juli, een jaar geleden. Waar blijft de tijd. Ben vorige maand met je moeder bij je geweest in Bloemendaal. Een bijzondere middag met mams bij jou. Zoveel mooie momenten samen met jou gehad, ze staan in mijn hart gegrifd. Liefs, Heddy

User avatar
Petra
14 years ago

Gisteren was het een rare dag. Zaterdag de eerste verjaardag van Kevin gevierd en dan gisteren, zondag, vooral veel aan jou denken zittende in de achtertuin met uitzicht op de boom die jij hebt uitgekozen. Een echte herinneringsboom. Sidney lag naast me toen er ineens weer een witte vlinder voorbij kwam. Hard op noemde ik jouw naam, toen hij me vroeg 'Wie is Susanne?". Ik heb hem verteld dat je onze buurvrouw was en ziek bent geworden waarna je nu een witte vlinder bent. Hij was erg geinteresseerd in dit verhaal, stelde vooral veel vragen en last but nog least vroeg hij mij of hij jou dan nog kan aanraken. Ik zei dat vlinder meestal wegvliegen maar dat hij het kan proberen. Zittende op de trampoline rand kwam de witte vlinder toch wel erg dichtbij bij hem en bleef zelfs op 15 cm afstand enige tijd zitten op de vlinderstruik. Tja, dan kan ik even mij emoties niet meer bedwingen. En toeval of niet, binnen no time kwam Robert ook thuis. Net alsof je op hem in jouw tuin hebt gewacht. Ik hoop zo dat het goed met je gaat. Het jaar is voorbij gevlogen maar ik ben vooral ook blij om te zien dat Robert op zijn momenten weer straalt. Maar Susanne, we blijven je missen! Harrald, Petra Sidney & Kevin.

User avatar
Ellen
14 years ago

Gister zijn we bij je op bezoek geweest in Bloemendaal. Al van verre zie je de mooie bloemenzee.... met vooral prachtige witte en blauwe bloemen. Aangezien je wel van 'n gezellige borrel hield, hadden we 'n fles Prosecco meegenomen. Jammer genoeg waren we de opener vergeten..... na een tijdje proberen hebben we het dan ook maar opgegeven. Jou was het zeker wel gelukt ;-)! We hebben een brandende lampion opgelaten, en deze samen nagekeken tot we hem niet meer konden zien... hij is rechtstreeks naar jou gegaan Suus! Ik mis je enorm elke dag. xx

User avatar
Mirella
14 years ago

...gaat in. Alle dagen van de laatste week vorig jaar herleef ik weer. Het wordt een zware week. De gevoelens, de emoties, de wetenschap dat het voor alles een laatste keer wordt: de laatste glimlach, de laatste aanraking, de laatste woorden....het laatste afscheid. Ik keek net onder dit verschrikkelijk mooie nummer, wat woord voor woord op jou slaat, zusje, naar alle foto's van je. Met tranen en een snotneus besef ik dat het jaar verschrikkelijk snel is gegaan, maar kan ik voluit zeggen: god, wat mis ik je!!! En ik kan met zekerheid ook zeggen: ik draag je bij me, tot het licht zo dooft....

User avatar
Annemarie Haanraads
14 years ago

Susanne, Ook wij missen je als buurvrouw. Die klaterende aanstekelijke lach ( we moesten altijd meelachen als we het hoorde, maar hadden geen idee waarom we lachte), effe kletsen of elkaar even met iets helpen. Na je overlijden heb ik nog nooit zo vaak een witte vlinder door onze achtertuinen en voortuinen zien gaan in de zomerperiode. En nu zat ik 10 april van de 1ste heerlijke zomerse dag te genieten en wat vladdert er regelmatig voorbij? Een witte vlinder! Annemarie & Michel

User avatar
mirella
14 years ago

Ik lag gisteren in mijn bed en om de een of andere reden, denk ik weer veel aan dit moppie...En dat er eigenliijk zo veel herinneringen zijn: de 1e ontmoeting met plantjes (zij niet wetende dat ik een enorme plantendoder ben), het samen boerenkool eten bij mijn ouders op onze eigen vaste plek (zij naast mij, zodat we elkaar altijd wel even gingen pesten: kietelen bijv), de slagroom op het toetje die dan niet op mijn toetje kwam, maar in mijn mond of kleding. De heerlijke muffins / brownies and so on and so on... Op een gegeven moment moet het toch makkelijker worden of minder of..? Wanneer dan?

User avatar
Heddy Kempen
15 years ago

Na jaren geleden heb ik Suus vorig jaar een paar keer telefonisch gesproken. Gezellig bijkletsen over hoe we onze levens al die jaren hebben ingevuld! Daarna verwaterde ons contact weer.... Ben sprakenloos. Wat een verschrikkelijk groot verlies. Heddy

User avatar
mirella
15 years ago

Gisteren was mijn broer Robert jarig. Ik weet nog dat Suus vorig jaar het hele huis had versierd met ballonen, slingers en grote "37"-frutsels. Als je er omheen zou willen, ging je dat echt niet lukken!! Gisteren was heel duidelijk te merken dat onze Suus er niet meer bij was: geen slingers , ballonnen e.d. Het was een mooie avond met uiteraard herinneringen naar Suus en de daarbij behorende anecdotes! Maar toch...Ik was gisteren toch wel verdrietig. Mijn broer die zijn verjaardag viert zonder zijn grote liefde. Wederom een 1e keer...

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

28 november 2008 zou Suus 29 jaar zijn geworden....vorig jaar nog een groot feest met de hele familie en vrienden, heel gezellig (suus vond het geweldig!)! Dit jaar was het even anders, geen feestje, geen slingers en geen vragen van suus wat ze nou zou krijgen.... Dit jaar een boeket en bloemen in bloemendaal, kaarsjes, zand uit Lombok en een roseflesje, etentje bij Jan en Eef en een borreltje in ons cafeetje.... Hoop dat je boven ook een feestje mag vieren moppie, want dat vond je altijd zo gezellig he? XXX Bassie

User avatar
Ilona
15 years ago

Vandaag ben je jarig, de oudste van ons allemaal. 29 jaar... Een dag waarop we nog meer dan de andere dagen aan je denken. Je had er ongetwijfeld weer een leuk feestje van gemaakt. Lekker drankjes drinken met elkaar en lol maken...zoals altijd. Je sloeg geen feestje over en was altijd van de partij. Dat zijn onze mooiste herinneringen aan jou. Je vrolijkheid en gezelligheid. Vandaag steken wij met elkaar dit kaarsje voor je aan. Voor jou omdat we je missen en aan je denken. Een kaars die altijd blijft branden omdat je voor altijd bij ons in gedachten zult zijn... Kus, El, Mary, Daan & Iloon

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

User avatar
mirella
15 years ago

Vandaag ben ik jarig en bij elk sms-je of belletje denk ik "hey misschien van Suus"...Ze was altijd zo attent met sms-jes, belletjes en kaartjes: verjaardag, vakantie of gewoon zomaar. Volgens mij heeft ze vorig jaar zelfs nog voor me gezongen - haha... Aangezien Suus 3 dagen na mij verjaardag is, zaten we vorig jaar samen te brainstormen wat we wilden hebben voor onze verjaardagen. We hadden besloten beide een Wake-up light te willen, nadat we 'm uitgeprobeerd hadden bij de BCC en meerdere malen alle geluidjes hadden laten horen - tot het echt irritant voor de medemens werd. Suus was er volgens mij gelukkiger mee dan ik, zij werd nl. wel wakker van het licht i.t.t. mij. Nou ja..nu heb ik het helaas alleen moeten doen met als gevolg dat ik geen idee heb wat ik wil hebben. Heb ook besloten om het niet te vieren, volgend jaar weer!

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

Suus haar laatste rustplekje in Bloemendaal hebben we samen uitgezocht. Een heel mooi plekje midden in het bos vlak bij haar opa, nepopa en oom. Samen hebben we daar nog op het bankje gezeten. Samen zagen we daar een mooie glazen steen en samen zagen we daar een mooie tekst.....ooit zullen we daar weer samen zijn....

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

Op 11 oktober 2008 heeft Ellen (samen met een aantal clubleden) een benefiettoernooi georganiseerd bij haar tennisvereniging in Gorinchem (zie ook foto). Met zijn allen hebben we een mooie bijdrage kunnen leveren aan de strijd tegen borstkanker. Iedereen die heeft meegedaan wil ik, mede namens suus, hiervoor bedanken!

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

Inmiddels heeft de herinneringsboom zijn eigen spotje gekregen (zie foto), zodat we suussie ook 's avonds kunnen zien....

User avatar
Annette
15 years ago

15 januari 2007. Het was mijn laatste bestralingsdag. Suus had nog 1 dag te gaan. Tenminste van deze sessie en dat wist ze toen al. Ik vierde 's middags een klein feestje thuis met familie. Ineens stond Suus voor mijn neus - met een prachtige bos gekleurde tulpen. Om het feestje met mij te vieren. Zelf had ze weining reden voor een feestje want zij moest weer overnieuw beginnen aan alle behandelingen. Maar toch kon ze het opbrengen om mij te feliciteren en langs te komen. Hoe moeilijk moet dat voor haar geweest zijn. Ik kende Suus toen nog maar 2 maanden. Maar het was tekenend voor haar denk ik. Ondanks alles bleef haar blik naar buiten gericht en had ze ruimte voor anderen. Heel bijzonder, dapper en onwijs lief.

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

Ik weet nog dat Suussie vastberaden was om naar je toe te gaan, hoe moelijk ze het ook vond. Zelf waren we ook bijna klaar, maar met nog drie weken te gaan, na een half jaar met oa chemo's, een operatie en bestralingen....vond suus op 1e kerstdag een bultje aan de andere kant....maar suus zou suus niet zijn als ze niet naar je toe was gegaan (was trouwens op 15 januari 2008), ook nog eens nadat we op die dag met onze (zorgelijke) arts hadden gesproken over een nieuwe reeks met chemo's..... Inderdaad bijzonder, dapper en heel lief.

User avatar
Annette
15 years ago

Vandaag schrijf ik ook een berichtje op deze prachtige site. De titel is veelzeggend. Het lot heeft mij en Suus samengebracht want we waren lotgenoten. Vorig jaar rond deze tijd doorliepen we hetzelfde traject. Ik wist niet dat nog geen 2 km verderop Suus woonde en Suus wist het niet van mij. Op de dag van de operatie hoopte ik nog dat ik alleen op een kamer zou liggen. Ik had even genoeg aan mijn eigen sores. Achteraf bleek Suus hetzelfde te hebben gedacht. Maar het heeft zo moeten zijn. We kwamen samen op een kamer, we werden bijna gelijktijdig geopereerd en waren 24 uur op elkaar aangewezen. En het klikte gelijk. Het was gelijk goed. Samen huilen en vooral ook samen lachen. Eerst in het ziekenhuis en daarna nog vele keren aan de telefoon, via e-mail of bij een bakkie thee. We begonnen tegelijk aan de fysiotherapie en aan de bestraling. Soms gingen we samen heen. Het leek soms wel een uitje en we namen ons voor in een later stadium dan maar iets echt gezelligs te gaan doen. Onze wegen liepen gelijk - zo leek het even. Maar toen splitsten onze wegen zich. Ik was klaar met behandelingen en het ging goed. Maar Suus moest verder - nog een keer dat vreselijke traject. En terwijl ik had gedacht dat we de strijd samen zouden winnen.......... Lieve Suus, ik ben blij dat ik je heb leren kennen. Wel had ik je zo graag beter leren kennen. En langer samen met je gelachen (en gehuild). Ik heb je (als witte vlinder) nog niet gezien. Misschien heb ik niet goed opgelet. Maar kom je me nog een keer opzoeken?? Heel veel liefs. Annette

User avatar
Petra
15 years ago

Robert, wat fantastisch dat je deze website hebt gemaakt. Ik zie het ook als een weg om iets tegen Susanne te zeggen. Bij deze...... Lieve Susanne, lang hebben wij elkaar niet gekend maar direct nadat je je als onze 'buurvrouw' voorstelde was ik blij dat je naast ons kwam wonen. Sprankelend, vrolijk, alijd in voor een praatje, gevoel voor humor en liefde voor je medemens, zo heb ik je leren kennen. Toen je kwam vertellen dat je ongeneeslijk ziek was ben ik me rot geschrokken. Zo'n lieve jonge meid, waarom??? Weet je nog dat ik tegen je zei dat ik geloof dat er meer is tussen hemel en aarde?? Nou je hebt het bewezen zoals afgesproken. Toen ik een paar weken na je overlijden met Tanja in de speeltuin zat en over jou sprak kwam er een mooie witte vlinder aanvliegen. Cirkelend over onze kinderwagens en vervolgens op weg naar jouw huis. Tranen stonden in mijn ogen. Nog geen dag daarvoor heb ik je hardop gevraagd of je nog naar Kevin zou komen kijken en je deed het!! Je zult het je waarschijnlijk nooit bewust zijn geweest maar door jou heb ik geleerd nare gebeurtenissen in het leven te relativeren, ik heb zoveel respect voor de manier waarop je hebt gevochten tot het laatste moment. Lieve Susanne, ik maar ook Harrald missen jou!!! Ik ben bang dat ik ook een vriendin moet missen want dat had je zeker kunnen worden van mij als we meer tijd hadden gekregen elkaar om elkaar beter te leren kennen. Liefs Petra P.S. het truitje van Kevin dat je mij hebt gegeven een paar maanden geleden staat super! Het zal altijd speciaal voor mij blijven.

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

Suusje en haar neefjes was een verhaal apart. Ze was helemaal gek op Rutger en Tijmen. Toen Tijmen geboren werd was ze een weekendje weg met haar vriendinnen. In tranen belde ze me meermalen (tot diep in de nacht, ik was bij een concert) op dat ze er niet meteen bij kon zijn. Ze vond het ook verschrikkelijk dat ze de geboorte van ons derde neefje niet mee zou kunnen maken. 2 april 2008: "Dat was op de dag van de 20 weken echo waarop te zien was of het een jongen of een meisje zou worden. Susan zat toen vol spanning te wachten bij pa en ma. Zij toverde toen het pakje (zie foto) te voorschijn en deed toen voorkomen of zij al wist dat het een jongen zou worden middels dit pakje. Susan heeft altijd tegen mij gezegd dat ik een jongens moeder was." Jasper werd op 26 augustus 2008 geboren, Suus heeft dat niet meer mee mogen maken, maar wist wel (als enige verder) wat zijn naam zou worden....

User avatar
Monique
15 years ago

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

Voorlopig had Suus dit plekje op nummer 1 staan om te trouwen....Kasteel Terworm in Heerlen.....

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

Ik had met Suussie afgesproken dat ze als witte vlinder terug zou komen.....:en... - zoals afgesproken was er op de begraafplaats op 12 juli (1 week na Suus haar overlijden) bij haar plekje een witte vlinder.... - in onze tuin zijn er nog nooit zo veel witte vlinders geweest.... - overal waar ik was en op de meest rare plekken was er opeens een witte vlinder (zelfs op het voetbalveld, op het strand en op de kermis in Heemskerk)..... - toen vrienden met hun nieuwe baby bij ons thuis op bezoek waren, fladderde er al snel een witte vlinder tegen het raam (suussie was gek op kinderen).... - etc. Dus als je een witte vlinder tegenkomt

User avatar
mirella
15 years ago

Hi, dat is helemaal waar. Als ik een witte vlinder zie, denk ik direct aan haar. Jullie buurvrouw vertelde mij ook dat zij op een gegeven moment buiten bij jullie op de speeltuin was met haar pasgeboren kindje en er opeens een witte vlinder rond hun fladderde. Suus moest natuurlijk even checken hoe het pageboren buurkindje eruit zag! Mooie herinnering en een blijvende...

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

Toespraak Jan (oom van Suus) op Suus haar begrafenis d.d. 10/07/2008: Afscheidsrede voor Susanne Dirksen Lieve Eef, Dick, Róbert, Moeder Carla, familie Bleeker, familie Dirksen, familie Philips, vrienden en kennissen van Susanne. Ik mag hier spreken namens de familie Philips. Het kan niet, we wilden het niet, maar toch is het zo: Suus is niet meer onder ons. Niemand kon dit, iets meer dan een jaar geleden, durven denken. Niemand kon dit in de verste verte maar verwachten. Toch gaan wij Suus vandaag naar haar laatste rustplaats brengen. Vandaag is de dag van het definitieve afscheid en daarom voor ons allen een moeilijke en verdrietige dag. Het bijna onmogelijke is gebeurd: een jonge vrouw van 28 overlijdt aan de meest gevreesde ziekte die we kennen. Het is oneerlijk zal iedereen denken omdat Suus zo jong was en eigenlijk aan het begin van haar leven stond. Maar eerlijkheid kent het leven, dat wil zeggen de Natuur, niet. Eerlijkheid is bedacht door mensen. Het leven lachte haar toe en de mogelijkheden lagen voor haar open. Ze had een leuke baan gevonden waar ze met veel inzet en plezier werkte; èn ze had de man van haar leven gevonden: Róbert. Het leven ging beginnen met alle verwachtingen die daar bij horen. Dat ze zover is gekomen is een verworvenheid van Suus zelf. Want: ze heeft ook moeilijke jaren meegemaakt. - De tijd na de scheiding van haar ouders, - de ziekte die haar vader Dick trof, - het overlijden van haar oom Lex en - het overlijden van “oom” Jacques – de levenspartner van de oma van Suus – zijn allemaal gebeurtenissen geweest die het haar niet gemakkelijk hebben gemaakt. Suus heeft in die tijd veel verdriet gekend. Het is een teken van moed dat ze dat verdriet ook durfde te delen met anderen. Het is op dat moment ook haar redding geweest want het is het beste om je tranen de vrije loop te laten; of zoals ooit een kenner van de psyche heeft geschreven: “Verdriet is de grootste genezer van de mens”. Het kenmerkt Suus dat ze zich door deze moeilijke tijd geknokt heeft en dat ze een vrolijke en optimistische vrouw is geworden. De vraag kan gesteld worden wat de zin is van het heengaan van Suus. Die vraag is alleen heel moeilijk te beantwoorden. Voor hen die niet geloven is het misschien nog het meest begrijpelijk: zij kennen een rol toe aan het toeval. En binnen dat toeval kun je geluk hebben maar ook pech, zoals Suus. Zij die wèl geloven in een opperwezen of God zeggen vaak dat deze God almachtig en weldadig is en dan is de vraag: Waarom moet dan een jonge positieve vrouw het veld ruimen en waarom mogen degene die het niet nauw nemen met van alles en nog wat wel blijven leven? Een vraag die niet te beantwoorden is. Voor mij zelf is het overlijden van wie dan ook een reden tot bezinning. En dat leert mij dan dat het leven een wonder is dat beleefd mag worden. Leven is niet altijd makkelijk, soms zelfs heel moeilijk maar al met al de moeite meer dan waard. Het leven heeft immers zoveel kanten. De kunst is om de juiste daarvan te kiezen en te verwerven. Dat zag je ook aan Suus: ondanks alles hechtte zij aan het leven. Hoeveel pijn ze ook had, hoe moedeloos ze op sommige momenten kon zijn: ze bleef bezig met een positief perspectief. Tot slechts enkele maanden voor haar dood heeft zij de gedachte aan kinderen opgegeven; slechts enkele weken voor haar dood sprak zij de wens uit nog enkele maanden te mogen hebben zodat de kinderen van de zus van Róbert haar nog zouden kunnen herinneren. Daaraan zien we hoe sterk het leven is en hoe groot de hekel die we als mens aan de dood hebben. Maar daaraan zien we vooral hoe moedig Suus was: ondanks dat de levensverwachting haar door de vingers glipte, bleef ze positief gestemd en bezig met het leven en niet met de dood. Suus heeft op het einde van haar leven toch gekozen voor de weg naar God. Zij heeft in volle bewustzijn de sacramenten ontvangen en gekozen voor het spirituele. Ik denk voor haar een mooie keuze en een die ons hier in dit Godshuis en op deze katholieke begraafplaats heeft samengebracht. Ik spreek de intense hoop uit dat ze daar kracht uit heeft kunnen putten en dat het haar naderende einde heeft verzacht. Het leven van Suus is kort geweest maar zeker niet zonder liefde: integendeel. Suus werd geliefd door Eveline en Dik, haar ouders; Suus werd geliefd door haar grootouders waarvan alleen Carla nog onder ons is; Suus werf geliefd door Jacques – de levenspartner van Carla - En niet in de laatste plaats: Suus werd geliefd door Róbert, haar levenspartner tot het laatste moment. En die liefde was wederzijds. Daarmee heeft Suus in mijn visie het hoogst haalbare bereikt wat een mens op aarde kan bereiken: liefhebben en geliefd worden. Hoe zullen wij ons Suus herinneren? Niet in de eerste plaats maar wel als eerste genoemd als een kwetsbare vrouw die moeite had met de hardere kanten van het leven. Maar vervolgens vooral: Als een levenslustige vrouw: positief ingesteld met een lach in moeilijke tijden; Als een eerlijke vrouw die geen blad voor de mond nam en zei wat ze dacht, en dat is niet iedereen gegeven en een teken van moed. Als een sociale vrouw; bereid én in staat om dingen te organiseren, het liefst in familie verband. En een vrouw met humor, wat betekent dat ze kon relativeren. Kortom als een vrouw die we zullen missen. Vooral haar moeder en vader, Eveline en Dick, zullen een moeilijke tijd tegemoed gaan: zij verliezen hun enig kind, hun oogappel. Vooral Róbert: hij verliest zijn geliefde! En Carla : zij verliest haar kleinkind. Ik wil tenslotte allen bedanken die de zorg voor Suus tijdens haar ziekte op zich genomen hebben. Eveline, Jan, de familie van Róbert en niet in de laatste plaats Róbert zelf. Zij hebben de zware, liefdevolle taak vervuld om voor Suus te zorgen en het naderende einde dragelijk te maken. Dank daarvoor. Als laatste wil ik een gedichtje voorlezen als afscheid aan Suus. Gedicht voor Susanne Geboren: een meisje: Susanne Spelend, lachend, levend in galop Verder en verder een vrouw in de knop Eerst ontdekken, dan weten Eerst leren, dan werken Eerst nemen, dan geven Het noodlot kwam snel, véél te snel Die ene foute cel, Vermeerderde zich onder wreed bevel Ook weer veel en véél te snel ! Een koekoeksjong binnen haar lichaam Ze trok ten strijde, ze ging er tegenaan Een strijd op leven en dood Een oneerlijke strijd, nu is zij dood Verbijstering en verdriet Wie van ons niet? Men zegt: het leven gaat door Maar dat kunnen we alleen, denkend aan haar Denken aan haar gaat nu voortaan vóór Dank u.

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

Toespraak Lot (beste vriendin van Eveline) op Suus haar begrafenis d.d. 10/07/2008: Lieve Robert, Dick, Evelien en Jan, oma Carla, overige familieleden en vrienden, ik wil graag een aantal overgetelijke herinneringen aan Suzanne met jullie delen. Lieve Suus, Ons eerste contact was zeer speciaal al wist jij daar zelf niets van. Je zat toen nog in de buik van mama. Papa, mama, oom Richard en ik waren een paar dagen met vakantie in Zuid-Duitsland en we gingen in Stuttgart, vooruitlopend op de blijde gebeurtenis, positiekleding kopen voor mama. De heren kregen in de winkel champagne aangeboden, want er viel iets te vieren, en de dames waren druk met het passen. Naar jouw komst op deze wereld werd toen reeds verlangend uitgekeken. En terecht: Na je geboorte bleek in de daarop volgende jaren al snel, dat je gemakkelijk de harten kon stelen van iedereen waarmee je in contact kwam. Dat kwam vooral door de blijheid en spontaniteit die je uitstraalde Ik herinner mij je gelukkige schooljaren. Je verjaardagfeestjes waren altijd bijzonder. Wanneer je met je vriendjes en vriendinnetjes naar de bowlingbaan of naar het zwembad ging, waren mama en ik daarbij je vaste begeleidingsteam. Wat hebben we met elkaar een plezier gehad! Je was ook altijd bijzonder gesteld op het kleine clubje hechte vrienden van je ouders, waaronder Dick’s trouwe vriend Herman. Je beschouwde hun vrienden als je ooms en tantes. We zagen elkaar geregeld bij barbecues, verjaardagsfeestjes en niet te vergeten de traditionele tweede kerstdag, die altijd bij jullie thuis werd gevierd. Ook denk ik aan de zomervakanties als je steevast met mama een paar dagen bij ons in Laren kwam logeren. Dit waren gelukkige jaren en het zijn bijzondere herinneringen die niemand ons meer af kan nemen. Er waren helaas, zoals bij ieder mens, schaduwen in je leven. Natuurlijk de scheiding van je ouders en vooral kort daarna het ongeval met je vader. Dat was een zeer moeilijke tijd. Maar juist toen hebben we heel andere aspecten van je karakter leren kennen: veerkracht, initiatief en niet bij de pakken neerzitten. Je hebt je beide ouders in die moeilijke jaren met heel veel liefde bijgestaan en altijd weer een stukje van je spontaniteit en blijheid meegegeven. Later toen je op eigen benen stond en een eigen leven ging opbouwen, werden de contacten wat schaarser. Maar altijd liet je duidelijk blijken dat je ons graag wilde blijven zien. Steevast werden we uitgenodigd als er iets bijzonders aan de hand was. De laatste fase van je veel te korte leven liet duidelijk zien hoe bijzonder je altijd bent gebleven. Ondanks al je verdriet en pijn bleef je bezorgdheid voor degenen die je achter zou moeten laten. Ook bleef je gevoel voor humor tot het laatst toe aanwezig. De aanheftekst van het overlijdensbericht drukt precies uit wat wij allen voelen: “”de grenzeloze liefde die zij naar ons heeft uitgestraald, wordt nu in eindeloze herinnering vertaald.”” Robert, Dick, Eef en Jan en oma Carla nu is alles nog onwezenlijk. Het besef dat die lieve, bijzondere Suzanne er niet meer is zal langzaam moeten doordringen. Ik hoop dat jullie dit verlies uiteindelijk een plaats zullen kunnen geven en het kunnen aanvaarden.

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

Toespraak Herman (beste vriend van Dick) op Suus haar begrafenis d.d. 10/07/2008: Lieve Susanne, “Wij missen haar humor, lach, openhartigheid, spontaniteit en warmte”, een zin uit je kaart die alles weergeeft wie je was! Van elk van die woorden zou ik een voorbeeld kunnen geven hoe ik jou al die jaren heb ervaren. Mijn herinneringen aan jou gaan 29 jaar terug. De dag van je geboorte en vele jaren later het huppelende meisje aan mijn hand uit het ziekenhuis na het bezoek aan je moeder. Vastberaden ’s morgens vroeg dat kleine vuistje op mijn hoteldeur in Oostenrijk. Hermie kom nou, we gaan zwemmen! Samen dollen in het zwembad en nog later als een speelbal in het water heen en weer gegooid te worden tussen je vader en mij. Het kon niet gek genoeg zijn! Je eerste skiles kreeg je van je vader en moeder maar veel leuker vond je het op de armen van je vader naar beneden te gaan. Bang? Ben je gek, liever nog harder! Het kinderbadje in Italië was natuurlijk niet voor jou! Met die zwembandjes om kon je toch best in het grote bad, vond jij! Susanne, je was inderdaad dat goedlachse, dat spontane en dat vastberaden kind. Je had de humor en de warmte van je vader en moeder en je vastberadenheid was een voorbeeld voor je omgeving! Alles wat je nodig had om het doel in je leven te bereiken zoals jij je dat voorstelde. Veel van die eigenschappen heb je in je korte leven nodig gehad om de ook voor jou moeilijke periodes te kunnen doorstaan. Suus, je was in alle omstandigheden een onmisbare steun voor je vader en moeder! Een fantastisch mens! Als het op eerlijkheid aankwam ging je een confrontatie niet uit de weg, maar altijd op een constructieve manier! Zo was jij ook! Naast de liefde van je vader en moeder was Robert de laatste jaren je steun en toeverlaat. Robert, op de bijzondere wijze waarop je Suus vooral het laatste jaar begeleid hebt, daar verdien je enorm veel respect voor! Bedankt! Susanne, je leven laat voor ons allen hier een boodschap na! Als de emotie van vandaag is weggezakt en iedereen weer overgaat tot de orde van de dag zijn Eveline en Dick de vader en moeder die hun dochter voor altijd zullen missen. Laten wij dat allemaal niet vergeten! Suus, Els en ik geven in stilte je een dikke zoen en veel liefs! Voor altijd in onze gedachten!

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

Toespraak vriendinnetjes (Daniëlle, Ilona, Marije en Ellen) op Suus haar begrafenis d.d. 10/07/2008: Lieve Su, Vijf vriendinnetjes altijd bij elkaar, wat hebben we veel meegemaakt samen. Twee jaar geleden hebben we samen ons 10 jarig jubleum geviert in the state of happiness. Tijdens dit weekend kwamen we erachter dat we allemaal wat ouder zijn geworden. Want ja… wat doe je dan in zo’n weekend; Het park verkennen op de fiets, kerststukjes frobelen (waar jij echt niets aan vond), toastjes smeren, openhaardje aan. In tegenstelling tot onze jongere jaren waarin we onder andere Gorinchem onveilig maaktte. Suus zorgte thuis al voor een bodempje; de flugels. Met de dopjes op onze neus sloegen we de putten in El haar tafel. Eenmaal in Gorinchem stad aanbeland, even de “marktcheck”, waren we nog aantrekkelijk voor de mannen. Vervolgens altijd weer net even te diep in het glaasje kijken. We gingen niet compleet naar huis. Een van ons dacht de liefde van haar leven te hebben gevonden en keerde niet mee terug die avond. Maar onze Suus zorgde ervoor hoe dronken ze ook was dat ze het telefoonnummer kreeg van de bewuste mister X. En natuurlijk de volgende ochtend stond Suus alweer fris en fruitig eieren te bakken. Suus voor ons zal je altijd de zorgzame, gevoelige, gezellige, uitbundige en spontane vriendin blijven!!! We zijn nu niet meer met z’n vijfen, maar lieve Suus, een goede vriendin zoals jij, laat voetstappen in onze harten achter. We zullen je missen…. Je vier vriendinnetjes

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

Brief Frieda ("mijn gekste vriendinnetje") voorgelezen door de pastor op de begrafenis van Suus d.d. 10/07/2008: Deze brief heb ik voor Susanne geschreven op 22 mei 2008 op het moment dat we hoorden dat haar ziekte ongenezelijk was. Graag wil ik een stuk uit deze brief met de aanwezigen delen om Suus te herinneren zoals ze was met een lach en een traan. Lieve Suus, lieve Dirkje, Waar moet ik beginnen? Er razen duizenden beelden door mijn hoofd. Laat ik bij het begin beginnen met mijn brief. Ik wil graag een brief schrijven over onze vriendschap om mijn gevoel voor jou met je te delen. Jaaa Suusie, we zijn al ruim vijf jaar vriendinnen. Vijf jaar die voorbij zijn gevlogen, toch? Tijd voor een terugblik. Het echte begin was de beurs voor Avis in Utrecht maar voor mij is het echte begin dat we gingen winkelen in Purmerend. Daarmee is meteen een ‘slechte’ gewoonte geboren! xxxx Onze vriendschap is alleen maar closer geworden doordat je je kamp had opgeslagen bij ons. Daar kwam je weer met je uitvouwmatrasje haha... In die tijd is ons drankje safari 7up ontstaan en heeft dan ook rijkelijk gevloeid. Gelukkig liet jouw echte prins niet te lang op zich wachten en ben je naar Heemskerk verhuisd. Tot op de dag van vandaag vind ik jullie een super setje! Wil je de volgende herinneringen met me meebeleven? - Het ongekend genieten van eten. Jouw strategie om tapas te eten is legendarisch. Om optimaal te genieten bestelde je altijd eerst 3 tapas en daarna de volgende ronde. Zo bleven de tapas lekker warm. De derde bestelling was om het af te leren... Ook heb ik goede herinneringen aan de ontelbare etentjes samen. Eigenlijk kan ik alleen over samen eten een boek schrijven. Bij jou is nog nooit iemand weg gegaan zonder een lekker hapje en drankje. -Bij het veelvuldige eten horen natuurlijk onze ontelbare lijnpogingen. - De ladingen kleding die we gekocht hebben. ‘Shop till you drop’ was ons motto. - Bolle Jan. Een begrip in onze vriendschap. Niemand vond het leuk maar wij hebben er toch mooie (dronken) momenten beleefd. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat de dj heimelijk verliefd is op ons... Voor een feestje was jij altijd wel te porren! -Legendarisch was de nacht na het stappen dat we patat gingen halen. We hadden haast om de laatste bus te halen maar de maagjes knorden zoals gewoonlijk. Toch nog maar even snel een patatje halen. Aan de toonbank vroeg jij ‘Hoe lang duurt het voordat het patatje klaar is Meneer?’. Het antwoord van de medewerker was... ‘Ik ben een vrouw maar het duurt 5 minuten’. We schoten zo in de slappe lach dat we even op de grond zijn gaan zitten. Toen mochten we van de chauffeur ook nog ons patatje niet meenemen in de bus. Dan maar verstoppen in onze binnenzak! Dat bleek de volgende ochtend na ontnuchtering niet het beste idee. -Van al die drank ga jij trouwens ontzettend hard praten en snurken... -Je hebt de allerlekkerste formule voor wasmiddel. Jouw geurtje is niet na te maken. -Onze vakantie op Bali is een dierbare tijd voor mij. Om die herinneringen allemaal terug te halen moeten we het fotoboek er maar bij pakken. Heel grappig dat jij nootjes op je ijsje wilde en aan de jongen achter de balie vroeg of hij ‘nuts’ had? Hij keek je toch een beetje raar aan... - Wil je weten hoe ik je zie als vriendin? Als een prachtige lieve meid met je hart op de goede plaats. Je bent zorgzaam, spontaan, super gastvrij en een emo-kippie. Zoals ik vaak tegen je zeg ‘Suusie lacht en Suusie huilt’. Na dikke tranen, schalt vaak weer jouw vette lach. - Je bent super attent. Ik heb ontelbaar veel kaartjes en smsjes van je gekregen op moeilijke of mooie momenten. Een waardevolle eigenschap! Zo was je er voor me op onze bruiloft en heb je mijn zwangerschap meebeleefd tijdens een hele moeilijke periode in jouw leven. Ik schrijf deze brief natuurlijk niet zomaar. Het noodlot heeft toegeslagen voor jou en voor iedereen die van je houdt. Iets wat zo ontzettend onrechtvaardig is dat ik het nooit zal en wil begrijpen. Vanaf het begin van je gevecht heb je bewonderenswaardig gestreden. Het is een jaar geweest met toch ook ups maar zeker ook grote downs. Jij bent altijd open en eerlijk geweest over je gevoel en je pijn. Dat is iets waarin ik veel van je geleerd heb. Soms is er zoveel wat ik voel, maar zo weinig wat ik kan zeggen... Afgelopen jaar zijn ook dierbare herinneringen voor mij. Dat vriendschap in voor –en tegenspoed is, hebben wij bewezen. We hebben gelachen maar ook gehuild. Ik heb geprobeerd het op mijn manier voor je te verzachten door er te zijn met een luisterend oor of een geintje. Je weet dat ik alles zou geven om je te genezen maar zelfs dat blijkt niet genoeg te zijn... Dat jij er zo niet meer bent, is nu nog onvoorstelbaar voor mij. Onbewust heb je mij geleerd het te accepteren en er mee om te gaan. Daar ben ik je dankbaar voor. Nog dankbaarder ben ik dat ik van je vriendschap mag genieten! Nu drogen we onze tranen en gaan we weer intens genieten van onze vriendschap want omdat er liefde is, bestaat er geen voorbij...! Ik hou van je! Dikke kus, Frietje

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

Toespraak Eveline (moeder van Suus) op Suus haar begrafenis d.d. 10/07/2008: Lieve allemaal, Dat ik hier überhaupt kan staan, is dat Suus mij dit heeft gevraagd en mij op het hart drukte, dat ik het zou kunnen en ze me zou bij staan. 28 november 1979, geboorte van onze Susan. Nu 28 jaar later zijn we hier om haar verlies op een zo goed mogelijke manier te verwerken, voor zover dat mogelijk is. Als Baby natuurlijk de mooiste en liefste en…..heel veel slapen (dat heeft ze altijd goed gekund). Als peuter, verkennend, verlegen, altijd haar duimpje in haar mond. Hangend aan moeders rokken en ik maar denken wat moet daar van terecht komen. Als ze wel eens een standje van me kreeg, vond ze dat erg en zei dan later ‘mamma niet boos’? Ja, als kleuter nog steeds verlegen en dat is later wel veranderd zoals jullie allemaal wel weten. Ze ontpopte zich als super regelaarster. Hield van organiseren, uitdagingen en ik was (ben nog steeds) trots op haar. Ik had vele koosnamen voor haar zoals, muisje, kopje, hiawatta, maar het meest noemde ik haar vlinder. Een vlinder, fladdert en vliegt luchtig maar ook kwetsbaar vrolijk rond en dat vond ik wel bij haar passen. Maar eigenlijk ook weer niet helemaal want bij tegenslag gingen haar vleugels wat slapper hangen, en kon ze heel verdrietig zijn. Ik zou wel uren over Suus kunnen praten, over alles wat we hebben beleefd. Maar dat is nu niet aan de orde. Het afgelopen jaar is voor ons allemaal, vooral voor Suus vreselijk geweest. Toch hebben we er uit gehaald wat er in zat. Een paar super dagen Vlieland (heerlijk zeilen op de Waddenzee). Tussen de chemo kuren door toch nog fijn met Robert naar Turkije, waar zij het samen heerlijk hebben gehad. Zelfs, na nog meer onheilspellende berichten (en….aldoor maar hoop houden) een ski vakantie naar Zwitserland. Kon dat allemaal wel? Suus zou Suus niet zijn als dat niet zou kunnen. Het werd een prachtige, onvergetelijke week met elkaar. Suus mijn vechtertje, regelaarstertje ging de strijd verder aan. Helaas een strijd die niet te winnen was. Hierin door Robert, haar grote liefde, ongelooflijk gesteund. Niets was hem te veel. Tot het laatst toe heeft ze gestreden en alles en alles willen regelen. De rouwkaarten werden door haar uitgezocht en deze begraafplaats werd ook gekozen. En zo moest ik ook van haar, jullie iets vertellen en ik hoop dat ze het goed vindt. Lieve suus je bent en blijft mijn trots Je mammie

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

Toespraak Dick (vader van Suus) op Suus haar begrafenis d.d. 10/07/2008: Lief klein zeehondje, hier zit een vader die je bijna sprakeloos hebt gemaakt, maar ik probeer het toch! Je bent begonnen aan je laatste grote reis, die je liever niet had geboekt. Ik weet niet waar je heen gaat, maar ik hoop wel naar de mooiste plaats waar je ooit van gedroomd hebt! Blijf daar niet te lang, want ik mis je nu al! Ik heb enorm veel fijne herinneringen aan je en ik was altijd trots dat ik kon zeggen dat jij mijn dochter was, energiek en lief! Dit was het laatste verhaaltje van papa zeehond. Kijk je af en toe naar beneden, dan kijk ik naar boven!

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

Bijzonder......: - We hebben elkaar leren kennen op muziek van Wolter Kroes tijdens de kermis in Beverwijk (Heb de hele nacht liggen dromen). - Wolter Kroes en zijn vrouw zaten in hetzelfde hotel op Curacao als wij in juni 2007 (begin van de borstkanker), en hebben toen nog even met ze gesproken - De laatste keer dat we samen door het centrum van Haarlem liepen, ja hoor, Wolter Kroes trad op in de free record shop - Ons laatste concert: Wolter Kroes in de Heineken Music Hall - Donderdag 3 juli wilde Wolter nog bij ons langskomen nadat mijn zusje ons verhaal op zijn site had gezet

User avatar
Robert Bleeker
15 years ago

Ik wilde graag een herinneringsboom voor Suus, eentje die uniek was (net als Suus) en heel lang zou blijven staan. We hebben hem nog samen uitgezocht in Castricum....het is een rode beuk (zie foto) met een kronkel (precies, net als....;-) ) in de stam . Suussie heeft me gezegd dat ze nu ook bij de boom is....in ons tuinparadijsje.

×
We use technologies like cookies to store and/or access device information. We do this to improve browsing experience and to show (non-) personalized ads. Consenting to these technologies will allow us to process data such as browsing behavior or unique IDs on this site. Not consenting or withdrawing consent, may adversely affect certain features and functions.
Functional Always active
Statistics
Marketing
Accept Deny Manage Save
Privacy Policy