Al weer een jaar geleden. Ik heb veel aan verleden jaar moeten denken. Ook de kinderen hebben er aan gedacht. En we kregen een lief kaartje van Gré en Dick de Jong : we denken aan jullie vandaag. Natuurlijk missen we ma, maar denken dan aan haar toen ze nog gezond was en niet meer aan die moeilijke tijd, want dat was het toch. Herinneringen blijven. We zullen haar nooit vergeten.

Donderdag 17 juni: (o)ma zou 94 jaar geworden zijn. Een dag die we niet zullen vergeten. Een bijzondere dag omdat ze niet meer bij ons is. Gelukkig is er de troost dat ze het nu beter heeft dan in haar bed in de Riederborgh. Veilig in Jezus armen! Ellen

30 april -- koninginnedag, ik heb veel aan haar gedacht. Ma vierde feest op koninginnedag: Oranje strikje op. Dan de vlag uit! Natuurlijk!! En dan heerlijk naar de tv uitzending kijken, met koffie en iets lekkers erbij, het was toch feest! Daarna bellen met zus Jannie: Wat zag de koningin er weer leuk uit, hè en wat vond je van haar hoedje?? Ze genoot van deze dag en heeft ons ook de liefde voor ons koningshuis bijgebracht. Zo heb ik eens met een vriendin 2 oude fietsen oranje geverft en daarop naar Rotterdam gefietst. Maxima kwam voor het eerst in Rotterdam. Ma vond het geweldig. Ik probeer datzelfde feestgevoel op koninginnedag aan onze kinderen door te geven.

Mijn eerste herinneringen aan oma (en opa) waren de zondagochtenden/ middagen die wij vaak bij hen langsgingen (na de kerkdienst). Opa zat dan in zijn hoge stoel en oma zorgde ervoor dat het gezellig was. Ik speelde er graag met de krukken of rolstoel van opa. Later, toen opa er al niet meer was, ging ik ook graag en zeer regelmatig alleen langs bij onze oma. Ze woonde gelukkig dichtbij dus ik kon er op mijn fiets naartoe. Op een gegeven moment spaarde ze de lege statiegeld flessen op voor mij die ik dan terug bracht naar de supermarkt en zo verdiende ik een paar gulden bij. Vaak nam ik dan ook wat boodschappen voor haar mee en daar zaten ook altijd de luxe roomboterkoekjes van (bakkerij) Altingh bij. Ook stonden er regelmatig kaneelkussentjes of een zak gomballen op het boodschappenlijstje. Op vrijdagavond keken we dan vaak naar GTST gevolgd door Medisch Centrum West (dokter Jan, gespeeld door Marc Klein Essink, was favoriet!). Onder het genot van cola en snoep of chocola. Ze stuurde me dan op een gegeven moment naar de keuken waar ik dan in het linkerkastje boven de gootsteen, op de onderste plank rechts achterin, een doosje/zakje kon vinden. Ze wist precies wat waar lag en hoeveel er nog in zaten - en uiteraard namen we er altijd (minstens) 2 want op 1 been kan je tenslotte niet lopen! Ook bespraken we van alles. Oma had de zeer bijzondere gave je je zo op je gemak te laten voelen dat alles bespreekbaar leek en niets te gek was. Door bepaalde vragen te stellen wist ze ook vaak precies de gevoelige snaar te raken. En ook haar gevoel voor (het liefst wat schuine) humor staat mij bij met uitspraken als "Beter een gat in je hand, dan een hand in je ..." . Uiteindelijk reed ik op die onvergetelijke vrijdagavonden vaak veel te laat, in het donker, weer terug naar huis. Oma was een heel bijzonder mens; voor mij echt een oma uit duizenden...

Gre de Jong kwam op bezoek en vertelde het volgende verhaal: Zij was op bezoek bij haar tante in het Trefpunt, waar oma ook was. De geestelijk verzorgster was daar om met de mensen te praten over het geloof en wat te lezen en te zingen. Ze ging de mensen langs om te vragen of ze nog iets hadden om over te praten, ze sloeg oma over omdat ze, zoals zo vaak, met gesloten ogen zat en ook niet meegedaan had met het gesprek. Opeens opende oma haar ogen en begon Zondag 1 van de H.C. helemaal achter elkaar op te zeggen, helemaal goed ! Wat bijzonder he. Ik wil jullie dit niet onthouden, ook omdat we op haar begrafenis Zondag 1 hebben aangehaald !

Raad eens wie er net voor mijn deur stond: dominee Klaas de Vries! Oma's favoriet! Tja dit wil ik jullie niet onthouden. Hij kwam erachter dat ik een kleindochter van haar was, en haalde aan dat ze zo'n charmante vrouw was. Ook de foto van hem wist hij nog :).. Hij haalde ook de uitspraak aan dat ze in het ziekenhuis zei dat je nooit kunt weten of er nog een leuke dokter langs zou komen.. Grappig he? Hoe de dingen soms kunnen lopen.. (UIteraard kwam hij voor iets anders langs, hij was op bezoek geweest bij iemand die ernstig ziek is en vlak bij ons woont...anders snappen jullie er waarschijnlijk niets van..net zomin als ik, die onverwacht dominee de Vries op bezoek krijg :) Liefs Elizabeth

Wat ook zo frappant was: zusjes Jannie en Riek waren eigenlijk altijd opgewekt - zouden ze dit meegekregen hebben van opa en oma De Waard? Al waren ze wel hyperbezorgd en dat is afkomstig van de Koudstaal-tak (oma De Waard) en helaas is dat gen doorgegeven aan sommigen van ons ...En ze konden allebei heel mooi declameren, mijn moeder had een heel andere stem dan, een beetje a la koningin Juliana, een toneelcarriere was wel aan hen besteed, ware dat geaccepteerd geweest in ons gereformeerde milieu ... Leuke fotootjes weer er bij!

Ellen Hooijmeijer - van Bemmel

14 years ago

Die "koninginnestem" herken ik. Wij hebben nog een bandje waarop ma een gedicht opzegt. Een heel mooie,deftige,langzaam uitgesproken gedicht. Net hare majesteit zelf!! Maar het is goed te verstaan en het klinkt prachtig. Ellen

Mirjam (via account Judith) schreef nog een aantal herinneringen. Oma was ook een bezorgde oma: geregeld begon ze over de fietstocht die wij maakten naar school: helemaal over die Van Brienenoordbrug! Ze was zo betrokken dat zij er ook over droomde; de volgende morgen begon ze daar dan over: “weet je wat ik vannacht heb gedroomd…en dan kwam er een angstig verhaal..” De grote zeeschelp op de grond: ‘Als je die aan je oor houdt, hoor je de zee ruisen’. Door het hele huis, lag op de vloer donkerbruine haartjes vloerbedekking. Als je had gestofzuigd stonden alle haartjes mooi rechtop, het was voor oma een uitdaging om dit zolang mogelijk zo te houden… ze liep steeds hetzelfde paadje.. Oma was ook een ‘dame’. Zo had ze hoedjes, een mooie bruine jas met een bontkraag en ook had ze ergens, een beetje verstopt een bontje van een vosje. De jas met de bontkraag en het bontje had ze weleens aan in de kerk. Je kon er als kind heerlijk je hoofd tegenaan leggen als je naast haar zat.

Leuk Ellen, die uitdrukkingen had mijn moeder ook. Zei zij ook: 'piep in vrouw Beukers', als ze je aan het aankleden was en je moest een arm in een mouw steken of een been in een pijp? En 'ga maar hoepelen op de Maasbrug', als je klaagde dat je niks te doen had en 'zet het dan maar zeven passen van je af' als je iets niet lustte? Ze had het trouwens altijd over 'm'n zus Riek uit Slikkerveer', alsof ze nog meer zussen had die elders woonden ... Ik heb me naar gezocht naar die foto die ik hier op wilde zetten die ik van hen had toen ik voor mama's 85ste verjaardag een afternoon tea bij haar thuis maakte, maar kan hem nergens meer vinden. Nu heb ik een tijdje terug allerlei foto's aan Lida gegeven, zij houdt het archief bij van ons ouderlijk huis en zij zou zoeken of ze hem kan vinden. Is dat het geval, zet zij hem er op. Ik vond trouwens wel een schattige foto van hen als twee kleine meisjes, heel chique gekleed en met mooie strikken in hun haar, ik denk dat ze bruidsmeisjes waren bij een tante en oom. Je weet ook vast wel dat oma De Waard altijd beeldige jurkjes en jasjes voor hen kocht bij Gerzon in Rotterdam? Daar hebben ze vast hun goede smaakk aan overgehouden ... Mama vertelde ook wel, dat wanneer opa 's avonds laat thuis kwam, hij meestal iets lekkers meebracht uit de slagerij, zoals een groot stuk gekookte lever, of zure zult. De meisjes lagen al samen in de bedstee en mijn moeder riep dan: 'Jannie heeft trek' en jouw moeder volgde: 'en Rika ook', en dan kregen ze altijd iets ...

Lieve allemaal, Wat een bijzondere moderne manier om zo met elkaar onze herinneringen te delen. Natuurlijk had ik de beste en liefste moeder van de wereld!! Maar ik vind het fantastisch te lezen, welke herinneringen jullie hebben aan ma, oma of tante! Ik kan natuurlijk wel een boek over haar schrijven, ze was er altijd voor ons, wat hebben we veel gelachen, er mocht heel veel van haar, vriendjes en vriendinnetjes waren altijd welkom, een lieve, vrolijke en sportieve moeder. Was ze nooit boos?? Ik kan me een keer herinneren dat ze heel boos was op me, toen ik bij een vreemde man in de auto was gestapt. Razend was ze. Weten jullie ook nog van die vreemde gezegdes: "goedzo bultje", "hoe komt een Jood aan luizen", "retteketet jodengebed, amen" We hebben vandaag een heleboel reacties op de begrafenis gehad. Positieve reacties en zelf was ik ook erg blij met de dienst, met troostvolle woorden en liederen, met de herinneringen van Mirjam en Judith en het zingen, geweldig dat jullie dat gedaan hebben. We hebben er de kracht voor gekregen van onze Hemelse Vader, zo heb ik dat ervaren. Ook dat haar 6 "grote"kleinzonen de baar hebben begeleid, heb ik prachtig gevonden. Mij blijft erg bij het moment dat ze de kerk uitging in volle zonneschijn met de 6 jongens om haar heen. Ook de bloemen bij haar graf was een mooi gebaar. Hartelijk dank voor jullie bijdragen. Alleen onze Peter was er niet bij, maar verder álle kleinkinderen en nog een paar achterkleinkinderen zelfs. Het was bijzonder. We zullen haar zeker missen maar gunnen haar een Beter Leven. Tante Ellen

Lieve achternichtjes/-neefjes: mijn zus Lida wees me er op dat dit blog bestemd is voor de kleinkinderen.... sorry, niet gerealiseerd. Ik heb nog wel een paar hele leuke foto's ergens boven van de twee 'zusjes' Riek en Jannie samen, vinden jullie het wel leuk als ik die er bij zet?

Wat hebben we gisteren een mooie dag gehad met elkaar. Wat fijn om het verdriet, maar zeker ook de mooie herinneringen aan oma met elkaar te kunnen delen. Wat hebben Judith en Mirjam namens de kleinkinderen mooi gesproken (nogmaals dank hiervoor!) en wat was het goed om als kleinkinderen te zingen. Een mooie dienst, een bijzondere dag. Er zijn al veel herinneringen opgehaald, ook op deze site. Allemaal heel herkenbaar! Ze was echt een super lieve oma. Ik denk terug aan de vele zondagen die we er geweest zijn. Altijd gezellig! Aan de chips in een koffiefilter, de 2 hondjes op de glazen tafel, de vele gedichtjes. We hebben altijd veel met haar gelachen en was voor zover ik mij herinner altijd vrolijk en opgewekt. Ze mag nu bij haar (onze) Vader zijn! Eindelijk Thuis!

Tante Riek was voor mij een tweede moeder. Toen ik een jaar of vijf was, gingen mijn moeder (haar zus, Jannie) en mijn vader een maand of zo naar Griekenland. Mijn vader had dat als cadeau gekregen voor zijn vijfentwintig jarig jubileum bij de firma waar hij werkte (Kortman & Schulte, de latere producent van Biotex). Wat vond ik het gezelllig daar, ik ging mee naar het schootlje met Ellen ( zij was een maand ouder dan ik) op het Oranjeplein (klopt dat?) en ik vond het helemaal het einde dat je bij het kruideniertje op de hoek iets op 'de pof' mocht halen. Dan zei tante Riek: 'joh, gaan jullie eens even een pak suiker voor me kopen' of zoiets en dan mocht je zomaar even je naam opschrijven en werd dat later betaald. Hebben wij wel eens niet stiekem een snoepje gekocht Ellen op die manier? Ik vond het geweldig gezellig ... Mijn mama hield erg van muziek, maar dan vooral klassieke. Ze zong ook in allerlei koren, en wij konden van vroeg af aan al de hele Messiah en Mattheus van voor naar achter en terug meezingen. Maar wat ik nu zo leuk vond, dat tante Riek ook heel veel moderne liedjes kende en die hardop meezong op de radio! Heel veel later, toen mijn moeder ver in de tachtig was en tante Riek dus halverwege de tachtig, kwam ik vaak op bezoek, eerst in de serviceflat en later in de Riederborgh, samen met mama. Ook mijn dochter Janneke (die inmiddels al een aantal jaren in Autralie woont) kwam nogal eens mee (ik zie dat die naam tamelijk populair is in de familie ...). De 'zusjes' straalden als ze elkaar weer zagen en naarmate ze ouder werden en krakkemikkeriger, probeerden ze vanuit hun rolstoelen elkaar te zoenen, maar dat lukte niet altijd ... Maar ze bleven zo blij elkaar te zien en ontdeugende anekdotes ophalen etc. Ik vond het vandaag ontroerend zoals jullie afscheid van haar namen, de verhalen en dat de kleinkinderen zo mooi zongen voor oma. Wat hebben we lieve moeders/om'a's gehad! Ze zullen altijd een bijzonder plaatsje houden bij ons. Het is goed zo, ze zijn weer verenigd. Debora uit Lier (Belgie)

Ook ik wil wat schrijven, maar weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen. Er spelen een boel dingen door mijn hoofd. Ik ben verdrietig maar ook dankbaar. Verdrietig dat we haar moeten missen Dankbaar dat ze bij God mag zijn. De afgelopen jaren hebben we steeds meer afscheid van haar moeten nemen. En afscheid nemen doet pijn. Jullie schreven allemaal dingen die ik zonder moeite herken. Hoeveel zondagen zijn we er niet geweest en had ze chocolade/creme cupjes bij Joop van Vliet gehaald en doken we in de "Margriet". Bij oma in de keuken kwam, als ze slagroom klopte, inderdaad vaak de vraag (zoals Elies al schreef): "Zeg, vertel nou eens tegen je oma, heb je nou niet een leuke knul gezien?" De versjes en rijmpjes zijn "wereldberoemd" binnen de familie: Ook al ging ze achteruit "We benne met z'n achten" kon ze zo opdreunen, een gedicht met wel 18 strofes! En het "retteketet jodengebed....." en het bekende "amen zei de koster....." kennen we volgens mij allemaal. Ze had een goed middeltje als ze niet kon slapen: een hapje suiker?! Oma kreeg een scooter, zodat ze daarmee naar het Dillenburgplein kon (heeft ze volgens mij niet 1 keer gedaan). Daar zaten we wel eens op als kleinkinderen, maar daar vloog ik bijna mee door de glazen tafel. We kwamen trots ons pasgeboren zoontje Thomas laten zien, haar reactie toen ze hem bewonderde: "moeten deze lipjes later meisjes kussen?"...onvergetelijk! Ik heb haar nooit boos gezien, wat was het een lieverd!

Een van de versjes van oma: (hier werd door een van jullie om gevraagd?) In den donkeren straat waar het belletje gaat, kletst het deurtje al rinkelend open in een kamertje klein bij het lampengeschijn komt een kleuter naar binnen gelopen En de dappere vent, in zijn knuistje een cent komt naar voren en blijft grinnikend zwijgen. Tot de koopvrouw geleerd, zijn fortuin inspecteert, en hem zegt wat hij daarvoor kan krijgen. Het is een reep zwarte drop, koek met suiker erop, een kleurbal, een zuurbal, een wafel, een zoethouten stok of een kleurigen brok. Het ligt alles bijeen op de tafel. Als een kapitalist die zich dikwijls vergist de koek en de suiker beduimelt, scheldt de juffrouw verwoed, dat ie het kostlijk goed, met zijn smerige vingers beduimelt. De kleuter verbaasd dat de juffrouw zo raast, smoest stiekum wat met zijn kornuiten. De keus wordt bepaald, en de kleurbal betaald. Dan schooien zij slenterend naar buiten In de donkeren straat, waar het groepje nu gaat wordt hevig gewikt en gewogen, Dan zuigen ze om beurt, tot de kleurbal verkleurt, en hun rijkdom in ruzie is vervlogen. tante Jeanet

Elizabeth

14 years ago

Bedankt! ik kende maar kleine stukjes van dit lied.

Mooi om zoveel herrinneringen te lezen...en wat vaak denk ik..o ja! Oma's prutje is nog steeds een vaak gegeten gerecht hier in huis... Heerlijk vond ik het als opa en oma in Groot stokkert zaten...dan konden we elke dag naar ze toe! Ik mocht aan mijn vriendinnetjes ook graag vertellen over oma...de gekke vieze rijmpjes die ze je leerde..prachtig vond ik dat dat ik zo'n "gekke"oma had. En inderdaad wat Ingrid al schreef...de foto van Klaas de Vries...hilarisch!! En ze vertelde dat als ze geen chocalaatje meer had dat ze dan stiekem een beetje boter aan een lepeltje deed en die dan door de hagelslag haalde. Zoveel herinneringen maar vooral wat voor verschrikkelijk lieve schat het was...ik vond het heerlijk om naar haar toe te gaan... En wat heerlijk voor oma dat ze nu naar haar Thuis is gegaan! Ik vind het prachtig om de verhalen van jullie te lezen..ook van de kleinkinderen die veel dichter bij oma woonden en dus gewoon even langs konden gaan... Van oma die je lekker een film laat kijken die je thuis niet mag zien... Zoals Elizabeth mij al schreef...ik hoop dat ik later ook zo'n oma mag zijn...daar kan ik me alleen maar bij aansluiten! Esther

Lieve allemaal, Wat fijn om dit met elkaar te kunnen delen, en mooie herinneringen op te schrijven! Ik weet nog heel goed hoe ik goede gesprekken met haar kon hebben over vriendjes. Ze was altijd enorm geïnteresseerd in verliefdheden! "ben je verliefd?" Dit kon je heel makkelijk aan haar kwijt. Ik herinner me ook een gesprekje over homofile, dit speelde in mijn studententijd in mijn omgeving, Met oma kon je deze dingen bespreken zonder dat ze veroordeelde. Ook blijft een uitspraak van haar me altijd bij: "Gerrit poep een erret, poep er twee dan eet ik mee...." ik kan er nog om lachen.. Er zijn al veel mooie en herkenbare dingen gezegd, ik ben er trots op dat ik naar haar vernoemd ben! Elizabeth

Wat fijn om dit allemaal te lezen! Echt een goed idee! een paar dingen waar ik aan denk als ik aan oma denk.... Na een lange rit vanuit Heerde was het altijd heerlijk als we de hal in kwamen en daar al konden ruiken dat ze "oma's prutje" weer had gemaakt!!! Het staat hier nog regelmatig op tafel en iedereen geniet er van! De krentebollen met noten en echte boter! en dan mochten we een hele zo'n lekkere grote! haar uitspraak; lust je nog peultjes en na het eten een chocolaatje want na iets hartigs moet iets zoets en ja het rijtje poep schijt kak stront scheet.... De grote foto van dominee klaas de vries die ze ooit eens in een lijst kreeg voor sinterklaas wat hebben we daar vreselijk om gelachen! En die poster met die stoere man met een baby op de arm....ik denk dat Esther die eerst had? Tja hoe meer ik er over nadenk hoe meer er weer te binnen schiet.....

Wat een "mooi" idee Judith om deze site te maken, ik vind het fijn om te lezen en zo is ook het contact tussen neven en nichten, tantes en ooms van wat "verder" opeens heel dichtbij! Ook bij ons thuis halen we herinneringen op, genieten daar ook opnieuw van maar zijn ook zo verdrietig omdat het nu echt "over" is. Wat een lieve maar ook wat ondeugende oma hebben wij gehad, altijd opgewekt en meelevend. Hele herkenbare herinneringen heb ik al gelezen die bij ons ook vers in het geheugen staan. Zo hadden wij het nog over de tijd toen ze net een nieuwe heup hed gekregen en ze het ziekenhuis verliet, ze deed haar sjaal netjes, haalde een hand door haar haar en zei: "Je weet tenslotte nooit of ik nog een leuke dokter tegenkom", en thuisgekomen liet ze vol trots en keer op keer zien dat ze zo "soepel" uit haar stoel kon komen, waar ze daarvoor wel een kwartier over deed. Ook een grappige herinnering aan haar, kwamen wij er vrijdagavond op bezoek dan zat ze inderdaad vaak te kijken naar een soap, ze voelde zich wat betrapt vond het ook onzin, maar keek lekker door (groot gelijk), ondertussen werd de gids gepakt en gekeken wat er nog meer aan "troep" zou volgen ze pakte haar bril en prompt vielen er allemaal chocolade papiertjes op de grond, ze giechelde als een jonge meid. Wij vroegen haar lachend: "voor wie verstopt u die papiertjes nou eigenlijk", waarop ze lachend antwoorde:"ik zou het niet weten, maar ik moet niet zoveel snoepen!" Zo zijn er nog vele herinneringen te noemen en ik ben ook blij dat er vnl. hele positieve zijn. De laatste jaren vond ik het moeilijk haar te bezoeken ze takelde zo af en ik vond het moeilijk haar zo te zien, wetende dat dit wel het laatste was geweest wat ze wilde, omaatje was omaatje niet meer. Maar toch is de dood zo definitief en hard en mis ik haar! Ik heb laatst in haar "contactschriftje" een liedje geschreven, al jaren denk ik bij het zingen van dit lied aan haar. Ik zal er een stukje uit citeren het geeft mij kracht en ik hoop ook anderen. Iedereen veel sterkte gewenst de komende tijd. "One day I'll meet Him, face to face, and I'll be there with Him forever more. No pain no sorrow will meet me there, and I'll be there together with de Lord. Because His love shines like the morning sun and His goodness flows like a mighty river. And it makes me strong, so I carry on. I know His love will bring me home one day."

Ma,een schat van een schoonmoeder. Wat een hartelijke lieve moeder. Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik bij pa en ma van Bemmel kwam, het voelde gelijk goed. Dezelfde middag ging ik arm in arm met ma naar het van Dillenburgplein om handschoenen te kopen voor ma bij v.d. Waal. Wat hebben we als gezin ook fijne herinneringen. Het was heerlijk om naar (o)pa en (o)ma te gaan, altijd een blij gevoel van verwachting. Ma die zaterdagmorgen altijd lekkere verse krentebollen had van bakker Alting. De lekkere warme hapjes bij de lunch. Het heerlijke eten dat ze klaarmaakte als we er een hele dag waren vanuit Heerde. De belangstelling voor de kinderen. De vakanties op reumacentrum Groot Stokkert in wapenveld. Wat fijn als pa en ma zo dicht bij waren. Altijd blij als je kwam. En de sigarenlucht die helemaal in je kleren was getrokken nam je voor lief. De laatste jaren werd het contact met ma steeds minder, ze was niet meer te bereiken, heel moeilijk. We waren blij als ma toch nog iets zei, al was het alleen maar: daaag. We zijn altijd graag naar ma gegaan, ook de zondagmiddagen met zingen waren goede momenten. En nu is ma niet meer bij ons, ze mag nu bij de Here zijn verlost van alle aardse moeiten. Het is een geweldige troost dat mijn lieve schoonmoeder nu THUIS is.

Deze herinnering is van mamma/tante/Wil. Ze schreef deze op het account van Jan. Vandaar...

Mijn allereerste ontmoeting met Moe was toen ik voor het eerst bij Jan thuiskwam, een voor mij totaal onbekencde familie, spannend dus.... Ze opende de deur en daar stond een forse, mooie vrouw die op hartelijke toon "welkom" zei en ik voelde me toen al door haar geaccepteerd! Ze nam iedereen zoals hij/zij was en je voelde je heel gauw bij haar op je gemak en dat is altijd zo gebleven. Ik denk aan de tijd, dat we in Ede woonden en ze geregeld een dagje op bezoek kwam. ze genoot van de kinderen, ging op haar gemak zitten en bracht meestal iets lekkers van bakker Alting mee. Er hoefde niks en het was erg gezellig. Ik verheugde me er altijd op als ze kwam, ook wel eens samen met mijn moeder. Ik heb een erg lieve, hartelijke en meelevende schoonmoeder lang mogen hebben. De laatste jaren vond ik moeilijk, voor haar en voor ons. We konden geen gesprekken meer hebben en ze kende me ook niet meer, maar het was toch nog steeds goed om bij haar te zijn en haar op een andere manier mijn liefde te geven door een beetje te knuffelen en hand in hand te zitten. Ik heb de laatste tijd de Here gebeden, dat Hij haar bij zich zou nemen. Op Zijn tijd heeft Hij dat nu gedaan. Ik ben blij en dankbaar,dat zij nu voor eeuwig Thuis gekomen is.

Wat mooi en herkenbaar verwoord in de introductie van de site, het 'rare' verdriet: daar waar ik dacht nu enkel blij voor oma te kunnen zijn omdat ze verlost is van alle beperkingen, ben ik ook erg verdrietig en voel idd de rouw van de jaren dat ze al niet meer was hoe ik me haar met name herinner. En waarvan ze altijd zei: geef me dan maar een spuitje... Op vrijdagavond na vereniging in de kerk gingen we vaak langs bij oma. joeeeooee riepen we dan onder haar balkon en via de intercom was het idd 'wie daar'? Gingen we bold and the beautiful kijken, Ridge was favoriet. Ze hield ons voor dat het natuurlijk allemaal onzin was, maar toch keek ze elke avond. Ze kon ook zo heerlijk uit de hoek komen met: 'Kan me niets bomme' als ze voor zichzelf weer goed praatte dat er toch nog wel een lekker Droste chocolaatje inkon... en gedichtjes voordragen over het straatje waar het belletje rinkelde en de snoepballen werden verkocht. Nog een heerlijke uitspraak die we geregeld ophalen: 'beter een snee in je vinger, dan een .... nou ja, ik kan er niets aan doen, ze zei het echt! Mijn laatste herinnering is tegelijk een ontboezeming aan pa en ma Kreling: ik kan me nog goed herinneren dat we naar oma gingen om naar Dirty Dancing te kijken met Patrick Swayze -die vond oma ook wel leuk-... wetende dat dat thuis echt niet had gemogen. En oma wist dat ook..ha ha! Ze was een grote schat op aarde Marlies

judith de gelder

14 years ago

Nou weet ik van wie ik het heb met die chocola! Kan het wat bomme.. Elies en ik hadden het er van de week nog over dat er van opa en oma veel mocht vergeleken met thuis. Dat ze gewoon op zondag de tv aanhadden, en inderdaad zo'n film keken! Vonden wij natuurlijk prachtig! Dank voor het opschrijven. Ik vind het erg fijn om te lezen. Judith

Het is nog zo vers allemaal, dat herinneringen aan onze moeder over elkaar heen buitelen en het lastig is er nu iets specifieks uit te halen. Bij mij komt nu boven, dat ze altijd thuis was, als je uit school kwam: op de lagere school, maar ook later, toen we in Rotterdam naar school gingen. Ze zat dan klaar met iets te drinken en ze was er voor je. Het geeft veel troost te weten, dat na een lange periode, dat we haar nog wel "hadden", maar het tegelijkertijd toch ook zo was dat het oude vertrouwde contact met haar ontbrak ze nu bij God Thuis mag zijn, Die er altijd voor haar was en haar opwachtte. De boodschap van Pasen is realiteit !

Oma: voor de laatste keer mocht u verhuizen... Van een plek waar u als mens weinig meer kon, naar een plek waar u álles kan zijn: Thuis. Het contrast tussen leven en Léven is wel groot geweest. Wat mooi dat er voor u nu geen beperkingen meer zijn. Ik weet nog goed dat het bij Oma altijd gezellig was. Dat ik op de fiets (met het pondje) 'zomaar' naar Oma toe kon gaan. De TV op de achtergrond aan (Oma keek vaak naar sport!), gezellig. Wat ik ook nooit zal vergeten zijn de rijmpjes die u vroeger in onze oren fluisterde (oud wijf..[censuur]...plop scheet)... prachtig was dat! Het kristallen bolletje (waarmee ik de tafel stuk heb gemaakt), de houten kist, de oude verrekijker...