Follow this tribute and get updates
User avatar
anitajonkman
14 years ago

Je zusje is net jarig geweest. Haar eerste verjaardag op de basisschool, wat een feest. Ze was gewoon 3 x jarig. 1 keer echt, 1 x met trakteren en 1x met haar feestje....wat een verdriet dat we dat bij jou hebben moeten missen. Hopelijk heb je een beetje mee gevierd en had je ook een feestje

User avatar
anitajonkman
15 years ago

User avatar
anitajonkman
15 years ago

6 jaar geleden is het alweer dat wij dolblij waren dat er eindelijk een operatie voor je gepland stond. Blij om een operatie? Ja, toen wel....je was al 10 weken en al die tijd was je in het ziekenhuis geweest...een operatie betekende dat je eindelijk naar huis zou komen. Eindelijk in je eigen bedje op je eigen kamertje met je eigen familie om je heen. En tja, het was een routine-operatie, er kon niets fout gaan,volgens de artsen. 21 januari om 8 uur 's ochtends was het dan eindelijk zover. We waren om 7 uur al bij je, lekker op schoot genomen en alvast fantaseren over de tijd die nu wel erg snel zou komen. Net voor 8 uur gingen we richting de operatiezaal. We moesten voor de deur afscheid nemen, we mochte niet mee naar binnen. O jochie, wat keek je angstig, in je ogen lag angst, angst voor wat er gebeurd. Maar manneke...ga maar mee...straks als je wakker wordt is mama bij je en dan, na een paar dagen, ga je lekker mee naar huis. Tot straks lieffie. Uren verstreken, uren van wachten, uren van angst, uren van hoop. En toen kwam eindelijk het langverwachte telefoontje. De operatie was afgelopen. Maar helaas, nog niet echt geslaagd. We zijn bij je geweest.....Je lag natuurlijk nog in diepe slaapen dus zijn we naar huis gegaan. Voor heel even...want weer kwam er telefoon. Je moest nogmaals worden geopereerd. Wij zijn natuurlijk direct weer naar je toegegaan maar te laat, je was alweer onder narcose en we hebben je dus niet meer eerst kunnen zien. En weer begon het lange wachten. Midden in de nacht weer het verlossende telefoontje dat de operatie afgelopen was. Het ging erg slecht met je, de wond was nog niet gesloten omdat je dat gewoonweg nog niet aankon. Wat was het vreselijk om je daar te zien liggen aan al die slangetjes, en geloof me, we waren al heel wat gewend. Maar zoals je daar lag, zo stil, zo bleek, zo opgezwollen. Wonder boven wonder deed je het geweldig. Je zou weer voeding krijgen en als je voor het eerst had geplast, ging je terug naar je eigen afdeling! OPERATIE GESLAAGD!! Wat waren we blij!!!! We zijn snel naar huis gegaan om te douchen en schone kleren halen. Dat was tenminste de bedoeling, maar nog voor we Groningen uitwaren, weer telefoon. Het ging niet goed....Je hartje was ermee gestopt en we moesten direct komen. Wat er op zo'n moment door je heen gaat is gewoon niet te beschrijven. Je wilt gillen, schreeuwen...janken. Maar je blijft alleen maar rustig. Oh manneke, toen ik je weer zag waren ze met je bezig met een openhart-reanimatie. Het mocht allemaal niet meer baten en ze hadden je al opgegeven. Het reanimeren was op dat moment alleen om ons afscheid te kunnen laten nemen. Maar hoe neem je afscheid van iemand waarvan je 10 minuten daarvoor dacht dat hij eindelijk thuis zou komen? Hoe neem je afscheid van je kindje die je nog nooit helemaal alleen hebt mogen verzorgen? Hoe neem je afscheid van JE KIND??? Ik weet het niet, toen niet en nu nog niet. Ik heb je toen toegefluisterd dat het goed was, dat je kon rusten en dat je altijd bij me zou zijn. Op het moment dat ze stopten met reanimeren ben je overleden. Niks niet lekker in mijn armen, maar met je hele borstkastje open aan al die slangetjes op dat hele grote bed. Het moment van afscheid nemen voor de operatie was voor ons het echte afscheid. Je bent niet meer wakker geweest. Sorrie manneke, ik had het je beloofd maar kon het helaas niet meer waarmaken. Het enige wat we nog voor je konden doen was je wassen, je zo mooi mogelijk aankleden. En vasthouden, eindelijk gewoon vasthouden zonder dat je aan de monitor zat. Maar waarom pas nu? Waarom pas als je niet meer leeft? Het is nu bijna 6 jaar geleden. Maar ik denk nog elke dag aan je. Jij hebt mij moeder gemaakt, jij bent mijn oudste kindje. Je zult altijd genoemd worden als ze vragen hoeveel kinderen we hebben. Nooit zal ik je naam weglaten op wat voor kaart dan ook. JIj hoort erbij....zonder jou, geen echt gezin. Rust zacht lief manneke. Mama mist je vreselijk

User avatar
anitajonkman
15 years ago

×
We use technologies like cookies to store and/or access device information. We do this to improve browsing experience and to show (non-) personalized ads. Consenting to these technologies will allow us to process data such as browsing behavior or unique IDs on this site. Not consenting or withdrawing consent, may adversely affect certain features and functions.
Functional Always active
Statistics
Marketing
Accept Deny Manage Save
Privacy Policy